سگ نژاد پاگ

پاگ سگ بسیار شوخ طبعی است که به دلقک دنیای سگ ها معروف می باشد. این سگ برای زندگی در میان انسان ها پرورش داده شده است و بسیار دوست داشتنی می باشد.

پاگ سگی است که کلی خصوصیات را در جثه ی کوچک خود جای داده است. این سگ ها بدن کوچکی دارند و برای زندگی آپارتمانی گزینه ی بسیار خوبی هستند.

• پاگ سگ های نسبتا لجبازی هستند و گاهی زیاد پارس می کنند. برای موزش آن ها می توانید از جعبه ی آموزشی کمک بگیرید.
• این سگ را نباید بیرون از منزل نگهداری کنید. آن ها سگ های خانگی هستند و به گرما و ریوبت حساسیت نشان می دهند.
• ریزش موی نسبتا زیادی در این سگ دیده می شود. موهای آن ها کوتاه است اما دارای ریزش می باشد.
• در موقع خواب، با صدای بلندی خر و پف می کنند. صدای خس خس نفس کشیدن آن ها همواره به گوش می رسد.
• چشم های برجسته ی سگ های این نژاد، آن ها را مستعد ابتلا به برخی بیماری ها و عفونت های چشمی کرده است.
• اگر شما سگی از این نژاد داشته باشید، باید مرقب میزات تغذیه و اضافه وزن او باشید. آن ها پر خور هستند و مستعد ابتلا به چاقی و اضافه وزن می باشند.
• این سگ ها بسیار خانگی هستند. آن ها در منزل در بغل شما می نشینند و حتی دوست دارند شب هنگام خواب در بغل شما و در تخت کنارتان بخواند.
• پاگ ها بسیار دوست داشتنی و سرگرم کننده هستند.
• برای خرید سگ سالم، حتما از مراکز معتبر خریداری کنید و او را نزد دامپزشک برده و معاینه کنید.

زیست گاه اصلی سگ پاگ کشور چین می باشد. بعضی مورخان اعتقاد دارند که این نژاد سگ به بولداگ تبتی برمی گردد. این سگ ها در چین در منزل های بسیار شیک و لوکس نگهداری می شدند و برای پادشاهان چینی ارزش بسیار زیادی داشتند. حتی بعضی از آن ها دارای محافظ و بادیگارد بودند.

پاگ ها بینی بسیار کوتاهی دارند و این ویژگی یکی از خصوصیت های خاص آن هاست. سه نژاد از سگ ها بینی کوتاه دارند که پاگ یکی از آن هاست.

در سال های آخر دهه ی ۱۵۰۰ و سالیان اول دهه ی ۱۶۰۰ میلادی، مردم کشور چین با اروپایی ها وارد تجارت شدند. بر حسب گزارشات موجود، اولین پاگ ها را تاجران هلندی به اروپا آوردند. پس از ورود آن ها به اروپا، نام ماپشوند به این نژاد اختصاص داده شد که تاکنون بهضی مواقع این نام شنیده می شود.

پاگ ها در اروپا نیز وارد خانواده های سلطنتی شدند و تاریخ برخی از این خانواده ها نیز ثبت شدند. طبق گزارشاتی که وجود دارد، یک پاگ  فرشته ی نجات پرنس ویلیام شد و زندگی او را در مجلس نارنجی هلند نجات داد. داستان به این قرار بود که در سال ۱۵۷۲ میلادی اسپانیایی ها به قصد کشتنش به او نزدیک شده بودند. در این هنگام سگش به او هشدار داد و او را از مرگ نجات داد. در تاریخ هلند این سگ به عنوان سگ عالی رتبه ثبت شده است. در سال ۱۶۸۸ زمانی که پرنس ویلیام که بعدها ویلیام سوم نام گرفت، به همراه همسرش ماری برای گرفتن تاج و تخت از جیمز دوم به انگلستان رفته بودند، شگ های نژاد پاگ را با خودشان آوردند.

گزارشات موجود  نشان می دهد که پاگ های سیاه در دهه ۱۷۰۰ میلادی زندگی می کرده اند. ویلیام هوگارت که هنرمند بسیار معروفی است، طرفدار پر و پا قرص این نژاد بوده است. در بسیاری از نقاشی های معروفش تصویر پاگ سیاه را کشیده است.

سگ های این نژاد در کشورهای مختلف با نام های متفاوتب شناخته می شدند. نام این نژاد سگ در فرانسه کارلین، در اسپانیا دوگولو، در آلمان موپس و در ایتالیا کاگانلینو بوده است.

در تاریخ ثبت شده است که ماری آنتوانت قبل از اینکه با لویی شانزدهم ازدواج کند، وقتی که 15 سال سن داشت، از یک پاگ به اسم موپس نگهداری می کرده است. ژوزفین بناپارت که یکی دیگر از بانوان مشهور فرانسه بوده است، یک پاگ بنام فورتون داشت. او قبل از اینکه با ناپلئون بناپارت ازدواج کند، مدتی را در زندان گذرانده است. از آنجایی که او بیش از هر کس دیگری، عاشق پاگ خود بود و تنها اجازه داشت که یک نفر را ببیند، سگش را انتخاب کرد. او پیام هایش را برای اطلاع از خانواده اش در یقه این سگ پنهان می کرد.

وزن در نرها: (۶-۸) کیلوگرم، وزن در ماده ها: (۶-۸) کیلوگرم.

قد در نرها: (۲۵-۳۶) سانتی متر، قد در ماده ها: (۲۵-۳۶) سانتی متر.

بهتر است بدانید که از یک سگ پاگ نباید انتظار شکار داشته باشید. این سگ از پس مراقبت یا انجام کارهایی مثل پس آوردن اشیاء بعد از پرتاب بر نمی آید. آن ها برای اینکه یک سگ خانگی و همراه شما باشند، پرورش یافته اند و این کار را بسیار خوب انجام می دهند. او به صاحب خود بسیار توجه می کند و بدوست دارد از طرف شما نیز توجه دریافت کند. اگر به او محبت نکنید بسیار ناراحت می شود.

آنها دوست دارند که یک جا بنشینند. وقتی در حال کتاب خواندن یا فیلم دیدن هستید او در بغل شما خواهد نشست. او یک سگ دوست داشتنی، خانگی، بازیگوش و خنده دار است.

اگر مادر سگ خلق و خوی خوبی داشته باشید، تقریبا می توانید مطمئن شوید که توله ی او نیز سالم و دارای خلق و خوی خوبی است. مواجه و برخورد با دیگر بستگان سگ به شما کمک مفیدی خواهد کرد برای اینکه بتوانید بفهمید زمانی که توله سگتان رشد کرد از لحاظ خلق وخو چه جور سگی خواهد شد.

مانند همه ی سگ های دیگر، این نژاد هم باید خیلی زودو در تولگی اجتماعی شدن را شروع کند. آن ها را باید زمانی که هنوز کوچک هستند با افراد گوناگون، صداها، مناظر و تجارب مختلف آشنا کنید. با این کار سگ شما در بزرگی نیز رفتار بسیار بهتری را نشان خواهد داد.

می توانید او را در کلاس های آموزشی ثبت نام کنید. بهتر است در اقات فراغت او را به محل هایی که اجازه ی ورود سگ را میدهند، ببرید یا با اجتماع هر چه بیش تر آشنا شود.

پاگ ها مانند بسیار از سگ های دیگر نژاد ها، عموما سالم می باشند؛ اما مثل تمام نژادها برای آن ها نیز گاهی بیماری هایی رخ می دهد. ممکن است که همه پاگ ها به همه این بیماری ها مبتلا نشوند. اما اگر شما از این نژاد مراقبت میکنید بهتر است که نسبت به آن ها آگاهی لازم و کافی را داشته باشید.

• شوره : این بیماری، یک بیماری پوستی می باشد، که در ابتدای شروع به وسیله یک کرم ریز ایجاد می شود. اگر متوجه شوره سنگینی در قسمت میانی و پشتی بدن سگ خود شدید، سریعا او را برای درمان نزد دامپزشک ببرید. کرم هایی که این بیماری را ایجاد می کنند، مسری هستند. اگر حیوانی در خانه دارید به این بیماری مبتلا باشد، به بیقه ی حیوانات شما نیز سرایت خواهد کرد و باید برای درمان همه ی آن ها اقدام نمایید.
• ورم مغز سگ پاگ (PDE) : این بیماری بسیار خطرناک و کشنده است. تنها سگ های نژاد پاگ به این بیماری مبتلا می شوند. هیچ گونه راهی برای درمان و حتی آزمایش این بیماری وجود ندارد و محققان هنوز نتوانسته اند راه شناسایی و درمان آن را کشف کنند. تنها در زمان پس از مرگ و بازشکافی مغز می توان وجود یا عدم وجود این بیماری را تشخیص داد. به طور معمول در سگ های جوان اتفاق می افتد و سبب کوری، تشنج و در نهایت مرگ حیوان می شود.
• صرع: یکی از بیماری های بسیار وحشتناک ومرگ آور صرع است. این سگ ها مستعد ابتلا به این بیماری هستند. تشنج هیچ دلیل شناخته شده ای ندارد. اگر پاگ شما دچار تشنج شد حتما با دامپزشک برای دریافت درمان مناسب تماس بگیرید.
• از بین رفتن رشته عصبی: این بیماری در پاگ های مسن ایجاد می شود سبب می شود که پشت خود را بکشند، تلوتلو بخورند، به زحمت بالا و پایین رفته و یا در بعضی مواقع که بیماری حاد باشد، دچار بی اختیاری می شوند. سگ های مبتلا به این وضعیت معمولا دردی را احساس نمی کنند و سرعت پیشرفت این بیماری پایین می باشد. محققان هنوز کشف نکرده اند که چرا این اتفاق می افتد.
• زخم قرنیه: به دلیل این که سگ پاگ چشم های درشت و بیرون زده ای دارد، ممکن است به راحتی دچار جراحت شود. ایتن جراحت ها می تواند در نهایت باعث زخم شدن قرنیه شود. اگر چشمان پاگ لوچ شود یا قرمز و اشک آلود شود فورا با دامپزشک تماس بگیرید. زخم قرنیه به درمان دارویی پاسخ می دهد، اما اگر درمان نشد ممکن است منجر به کوری یا حتی از بین رفتن بافت چشم شود.
• خشکی چشم: Keratoconjunctivitis sicca و کراتیتیس رنگدانه دو بیماری هستند که می توان گفت در پاگ ها دیده می شوند. این دو بیماری گاهی به صورت همزمان و گاهی جداگانه دیده می شوند. خشکی چشم زمانی رخ می دهد تولید کاهش پیدا کند. دامپزشک می تواند با انجام آزمایشاتی این بیماری را تشخیص دهد و آن را درمان کند. درمان با استفاده از دارو یا مراقبت های خاص انجام می شود. کراتیتیس رنگدانه بیماری است که در آن لکه های سیاه رنگی روی قرنیه محصوصا در قسمت نزدیک به بینی ایجاد می شود. اگر این رنگدانه ها چشم را بپوشانند ممکن است باعث کوری شوند. هر دوی این بیماری ها به مراقبت و درمان طولانی مدت نیاز دارند.
• آلرژی: برخی از پاگ ها از انواع آلرژی مانند آلرژی غذایی رنج می برند. اگر سگ شما پنجه هایش را لیس می زند یا اینکه بیش از حد صورتش را می مالد، مشکوک به آلرژی است و باید توسط دامپزشک معاینه شود.
• بیماری جرب دموکتیک: تمام سگ ها موجوندات ریزی به نام کرم های دموکس را با خود حمل می کنند. سگ مادر این کرم ها را به توله هایش در اولین روزهای زندگی منتقل می کند. این کرم نمی تواند به انسان یا به سگ های دیگر منتقل شود؛ فقط مادر می تواند این کرمها را به توله هایش منتقل کند. کرمهای دموکس برروی فولیکول های مو زندگی می کنند و معمولا باعث هیچ مشکلی نمی شوند. اگر پوینتر شما دارای سیستم ایمنی ضعیفی باشد می تواند بیماری جرب دموکتیک را گسترش دهد. این بیماری می تواند موضعی یا عمومی باشد. در مورد موضعی، تکه های قرمز، پوست پوسته پوسته شده، ریزش مو در سر، گردن و پاهای جلویی دیده می شود. درمورد دموکتیک عمومی این بیماری کل بدن را تحت پوشش قرار می دهد. سگ مبتلا دچار پوست تکه تکه شده، طاسی نقطه ای و عفونت پوستی در سراسر بدن می شود. آکادمی امریکایی دامپزشکی می گوید که این بیماری ارتباط ژنتیکی دارد.
• عفونت استاف: ناشی از باکتری استاف است که معمولا روی پوست ایجاد می شود، اما بعضی از سگ ها اگر سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند، به جوش و عفونت فولیکول مو دچار می شوند. این زخم و جراحت ها در جاهایی که مو دارند شبیه کهیر ظاهر می شوند و جاهای بدون مو شبیه به کرم هستند. برای درمان مناسب باید با دامپزشک تماس بگیرید.
• قارچ عفونی: اگر سگ پاگ شما بوی بدی بدهد، پوست بدن آن ضخیم و سیاه شود و یا دچار خارش شود، ممکن است دچار عفونت قارچی شده باشد. این نوع از عفونت معمولا در قسمت زیر بغل، پاها، کشاله ران، گردن و داخل گوش دیده می شود. برای درمان باید او را نزد دامپزشک ببرید تا برایش دارو تجویز کند.

پاگ ها موهای کوتاهی دارند اما با این حال دارای ریزش مو هستند. پوشش این سگ ها دو لایه می باشد. رنگ موهای آن ها معمولا سیاه یا به رنگ حنایی می باشد اما گاهی رنگ های زرد یا نقره ای نیز در پوشش آن ها به چشم می خورد.

اگر شما سگی از این نژاد دارید و رنگ او روشن است، پیشنهاد می دهیم از لباس هایی با رنگ های روشن استفاده کنید. چرا که او ریزش موی فراوانی دارد و لباس هایی که رنگی متفاوت از رنگ بدنش داشته باشد، ریزش موی او را به خوبی نشان می دهد.

برای جلوگیری از ریزش مویش در خانه، مرتب موهایش را شانه بزنید. بهتر است حداقل ماهی یک بار او را حمام دهید تا تمیز و مرتب باشد. این سگ اندازه ی کوچکی دارد و حمام دادن او آسان است. حتی می توانید داخل سینک ظرفشویی او را بشویید. در نظافت او، تمیز کردن گوش و کوتاه کردن ناخن را از یاد نبرید.

نکته ی متفاوتی که در آراستن این سگ وجود دارد، چین های صورت او می باشد. به طور مرتب باید داخل این چین ها را پاک کنید. پس از حمام دادن او، لای چین ها را کاملا خشک کنید. برای این کار می توانید از پارچه ی نخی تمیز استفاه کنید.

چشم های برجسته ی این سگ کمی دردسر ساز است. به دلیل بیرون زدگی چشم ها، ممکن است دچار جرلاحت و آسیب شود و در هنگام حمام دادن سوزش ایجاد شود. باید به خوبی از چشم های او مراقبت کنید.

پاگ ها نیز مانند همه نژادهای کوچک، مستعد ابتلا به بیماری های لثه هستند. مسواک زدن منظم با یک مسواک کوچک و نرم همراه با خمیر دندان سگ باعث جلوگیری از بروز این مشکل و تضمین سلامت دندان و لثه های خواهد شد. پاهای سگ از جمله نقاط حساس است. همواره به پنجه های آن ها رسیدگی کنید.

هر وقت که او را نظافت میکنید بدنش را از لحاظ زخم، خارش، علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب برروی پوست مورد بررسی قرار دهید. گوش، بینی، دهان وچشم را بررسی کنید، چشمها باید روشن باشند و هیچگونه قرمزی یا ترشحی نداشته باشند.