سگ نژاد آمریکن واتر اسپانیل

آمریکن واتر اسپانیل جز سگان شکاری است. متخصص شکار پرندگان و به طور طبیعی یک شناگر ماهر می باشد. از آنها برای ردیابی و عملیات نجات نیز استفاده می شود.

آمریکن واتر اسپانیل مانند سایر سگ های دیگر ساعاتی در روز به تحرک و فعالیت احتیاج دارد. بسیار چابک بوده و کاملا مطیع می باشد.

اگر او را به صورت اجتماعی تربیت کنید با دیگران دوستانه رفتار می کند. آمریکن واتر اسپانیل جز نژاد های کمیاب است و فقط تعداد کمی توله در سال از آنها متولد می شود.

• در بعضی مواقع نسبت به سگ های دیگر پرخاشگر می شوند ولی به طور کلی با حیوانات خانگی سازگار هستند.
• دوست دارد یک نفر در کنارش باشد. اگر زیاد تنها بماند خرابکاری می کند.
• آمریکن واتر اسپانیل سگ سرسخت و مستقلی است. باید او را به گونه ای تربیت کنید که مطیع شما باشد.
• نباید در هنگام آموزش آمریکن واتر اسپانیل از خشونت استفاده کنید زیرا بر روی او تاثیر منفی می گذارد.
• با اعضای خانواده مهربان است.
• آمریکن واتر اسپانیل بسیار پر جنب و جوش هستند و باید تحرک و ورزش روزانه داشته باشد. (یک تا دو ساعت)
• آنها به طور طبیعی دوست دارند که زمین را بکنند، چیزهای مختلف را بجوند و بپرند.

پرورش آمریکن واتر اسپانیل حدودا از سال 1865 شروع شده است. سایز کوچک او باعث می شود که به راحتی مخفی شود و شکار کند.  موهای فر آمریکن واتر اسپانیل باعث می شود به آسانی در آب سرد به شنا بپردازد. در سال 1920 این نژاد به طور رسمی ثبت شد.

وزن نرها: (20 – 15) کیلوگرم،  ماده ها: (18 – 11) کیلوگرم.

قد نرها: (45 – 38) سانتی متر،  ماده ها: (45 – 38) سانتی متر.

آمریکن واتر اسپانیل سگی بازیگوش، فعال و مطیع است. نباید مدت زیادی تنها گذاشته شود و باید از تولگی به گونه ای آموزش ببیند که اجتماعی شود. آموزش او نباید با اعمال خشونت باشد و باید با تشویق کردن او را آموزش داد.

معمولا سالم هستند ولی مانند سایر نژاد های سگ بیماری های خاصی دارند.

• دیسپلازی مفصل ران: جز بیماری های ارثی است این بیماری باعث چسبندگی استخوان ها به یکدیگر می شود  و به صورت درد در یک یا هر دو پای عقب خود را نشان می دهد. یکی از روش های مناسب برای تشخیص این بیماری غربالگری اشعه ایکس است. به هیچ وجه نباید سگ با این بیماری بزرگ شود. در نتیجه اگر شما قصد خرید این سگ را دارید حتما از نداشتن بیماری در مادر توله مطلع شوید.
• تیروئید کم کار: یک بیماری غددی است که سبب ایجاد ناراحتی هایی همچون چاقی، کم تحرکی، ریزش مو و اختلال در باروری می شود که می توان آن را روزانه و از طریق دارو کنترل کرد.
• بیماری آتورفی شبکیه (PRA): جز ناراحتی های چشمی است که سبب نابودی شبکیه چشم می شود. علائم اولیه آن شب کوری است و با پیشرفت بیماری باعث کوری در روز نیز می شود.
• آلرژی: آلرژی جز بیماری های رایج است که در این نژاد می تواند باشد. به طور کلی به سه دسته تقسیم می شود که شامل آلرژی غذایی، تماسی، محیطی است. آلرژی غذایی بر اثر مواد موجود در غذای سگ می باشد. آلرژی تماسی نیز بر اثر سطح تماس با چمن یا موارد دیگر در سگ ایجاد می شود. در آخر آلرژی محیطی می باشد که به دلیل وجود گرد و غبار و پخش مواد شیمیایی موجود در هواست. علائم آن به طور کلی ترشحات چشم، بینی، کم تحرکی، عطسه، خارش و ریزش مو می باشد. برای درمان آلرژی بسته به نوع آن می توان از رژیم غذایی، دارو و تغییر مکان استفاده کرد.
• زین آلوپس (الگوی طاسی): باعث ریزش مو در سنین 6 تا 9 ماهگی می شود. این ریزش در دم، پشت ران و زیر گردن اتفاق می افتد و درمانی برای آن وجود ندارد.
• صرع: یک بیماری ارثی است که باعث تشنج سگ شده و می تواند با دارو کنترل شود.
• دیسپلازی شبکیه: یک بیماری ارثی است که درمانی برای آن وجود ندارد امکان دارد باعث کوری کامل سگ شود. عواملی مانند تروما ( جراحات و آسیب های داخلی و خارجی) می تواند باعث ایجاد آن شود. خیلی از سگ ها این بیماری را دارند ولی با حواس های دیگرشان این کمبود را جبران می کنند.
• آب مروارید: باعث مختل شدن دید سگ می شود دوره ی سنی خاصی ندارد و از طریق عمل جراحی درمان می شود.
• هورمون رشد درماتیت: باعث ریزش مو، از بین رفتن رنگدانه ها و تغییر رنگ پوست می شود. عامل وراثتی ندارد. درمان آن پر هزینه است و از طریق هورمون رشد انجام می شود.

آمریکن واتر اسپانیل را فقط زمانی که احساس کردید کثیف بود به حمام ببرید. چون حمام  زیاد به پوست آنها صدمه می زند. یک بار در هفته موهای آنها را برس بکشید.

گوش آمریکن واتر اسپانیل باید مرتبا بررسی کنید. اگر قرمزی یا بوی بدی مشاهده شد نشانه عفونت است و باید با استفاده از یک پاکننده پنبه ای مرطوب تمیز شود. (به غیر از گوش ها باید دهان، چشم، بینی و پاها نیز کنترل شود تا دچار قرمزی یا ترشح نباشند)

سعی کنید برای عدم رشد باکتری ها، بیماری های لثه و بوی بدن دهان هر روز یا حداقل سه بار در هفته دهان آنها را مسواک بزنید. باید ماهی یک یا دو بار ناخن آنها را کوتاه کنید. اگر شما هنگام راه رفتن سگ خود می توانید صدای پای او را بشنوید بدانید که ناخن او بلند است.

توجه داشته باشید که بیش از حد ناخن ها را کوتاه نکنید چون ممکن است باعث خونریزی شود و باعث می شود که سگ شما دفعه ی بعد همکاری لازم را نداشته باشد.