سگ نژاد استافوردشایر بول تریر

به طور کلی هیچ سگی بی عیب و نقص نیست؛ استافوردشایر بول تریر نیز از این قاعده مستثنی نیست. این نژاد نیز مانند سایر نژاد ها دارای بیماری های خاصی می باشند. (توجه: چون تا زمان دو سالگی گواهی سلامت به سگ داده نمی شود پس بهتر است  شما از کسی سگ را خریداری کنید که قبل از دو سالگی سگ را نگهداری کرده باشد) حال به شرح برخی از بیماری های استافوردشایر بول تریر می پردازیم:

• جرب (دمودیکوسیس): در واقع یک بیماری پوستی است و حالت ضعیف آن در توله سگ ها و حالت قوی آن در سگ های جوان روی می دهد. در نوع ضعیف باعث ریزش مو، ایجاد لکه های قرمز و پوسته پوسته شدن می شود که به راحتی برطرف می شود. و در نوع قوی تمام بدن را فرا می گیرد (کرم دمودکس) که باعث ایجاد عفونت و طاسی می شود. در واقع منشا آن یک کرم به نام دمودکس است که در فولیکول های موی سگ وجود دارد که به خودی خود بیماری نیست و ضعف سیستم ایمنی سگ ها باعث می شود که به صورت یک اختلال عمل کند. (توجه: این بیماری مسری نیست و به سگ و انسان سرایت نمی کند.)
• آب مروارید: یک بیماری ارثی است که باعث تاری دید می شود. این بیماری پیشرفت زیادی دارد و امکان دارد در سه سالگی باعث کوری سگ شود. برای اینکه از این بیماری جلوگیری کنید می توانید از سگ یک آزمایش ژنتیک بگیرید تا از ژن هایی که مشکل دارند مطلع شوید. در بعضی از مواقع نیز می توان سگ را عمل کرد اما تا حدودی بهبودی حاصل می شود و این اختلال به طور کامل برطرف نمی شود.
• آلرژی پوستی (درماتیت آتوپیک): این بیماری باعث خارش، زخم شدن پوست و ریزش مو می شود. برای جلوگیری از این بیماری باید رژیم غذایی سگ به گونه ای باشد که روغن ماهی (امگا3) را شامل شود. علت آن وجود کک ها در سطح پوست می باشد که بیشتر اوقات باعث ایجاد عفونت نیز می شود.
• دیسپلازی آرنج: این بیماری بر اساس اختلال رشد استخوان در ناحیه آرنج ایجاد می شود. باعث می شود که مفاصل عملکرد درستی را نداشته باشند و در نهایت باعث لنگی پا و یا ایجاد آرترز در سگ می شود. دیسپلازی آرنج یک بیماری ارثی است. می توان از طریق دارو، جراحی و کنترل کردن وزن سگ تا حدودی جلوی آن را گرفت.
• هیدروکسی گلوتاریک اسیداوریک L-2: یک بیماری ارثی است که علائم آن تشنج، اختلال در یادگیری و نا هماهنگی در سگ می باشد. معمولا سگ هایی که در سنین پایین به آن مبتلا می شوند می میرند. متاسفانه درمان کاملی برای این بیماری وجود ندارد و علت آن نبود آنزیم برای شکستن ترکیب (هیدروکسی گلوتاریک اسیداوریک L-2) می باشد. که باعث جمع شدن این ترکیب در پلاسما و مایع نخاعی می شود.
• دیسپلازی مفصل ران: جز بیماری های ارثی است این بیماری باعث چسبندگی استخوان ها به یکدیگر می شود و به صورت درد در یک یا هر دو پای عقب خود را نشان می دهد. یکی از روش های مناسب برای تشخیص این بیماری غربالگری اشعه ایکس است. به هیچ وجه نباید سگ با این بیماری بزرگ شود. در نتیجه اگر شما قصد خرید این سگ را دارید حتما از نداشتن بیماری در مادر توله مطلع شوید.
• از جا رفتگی کشکک: به عنوان یک یک مشکل شایع در سگ های کوچک شناخته می شود. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که قسمت های مختلف کشکک که شامل: درشت نی، پاتلا (کشکک) و استخوان ران است به درستی تشکیل نشده باشد. این بیماری سبب می شود که پا لنگ بزند و یا در حرکت طبیعی سگ اختلال ایجاد می کند. این اختلالات ممکن است در هنگام تولد ایجاد شود. البته سریعا نمایان نمی شود معمولا بعد از زایمان خود را نشان می دهد. این بیماری می تواند باعث اختلال های دیگر از جمله ورم مفصل و دژنراتیو شود. در رفتگی کشکک اگر خیلی شدید باشد حتما باید عمل شود.