سگ نژاد لابرادودل
لابرادودل نژادی مهربان و بسیار صمیمی است او را به عنوان سگ راهنما پرورش داده اند. او در بین عموم مردم بسیار محبوب است.
لابرادودل از دو نژاد پودل و لابرادور رتریور به دست آمده و به عنوان سگ راهنمایی که ضد حساسیت می باشد، پرورش داده شده است. محققین تا به امروز نتوانسته اند رابطه بین خلق و خو و ریزش موی این سگ را بیابند.
لابرادودل Labradoodle
- لابرادودل به عنوان نژادی اصیل شناخته نمی شود اما انجمن های لابرادودل آمریکایی و استرالیایی و بین المللی در صدد به رسمیت شناختن و استاندارد کردن این نژاد سگ هستند و به همین منظور اقداماتی در راستای یکدست کردن پرورش دهندگان این نژاد سگ انجام داده اند.
- این سگ ها از دو نژاد پودل و لابرادور رتریور بدست آمده اند و تولید مثل چند نسلی از جمله ( لابرادودل به لابرادودل ) و (لابرادودل به پودل) و ( لابرادودل به لابرادور رتریور ) در بین این نژاد رشد چشم گیری داشته است.
- این سگ ها کودکان را خیلی دوست دارند و از بازی کردن با آن ها لذت می برند اما ممکن است ناخواسته آسیبی به آن ها وارد کنند.
- این سگ ها تعامل و همزیستی خوبی با دیگر سگ ها و حیوانات خانگی دارند.
- آنها انرژی بالایی دارند و روزانه باید 30 تا 60 دقیقه فعالیت بدنی داشته باشند.
- این نژاد سگ سه گونه پوشش مختلف دارد. معمولا ریزش موی زیادی ندارد.
- لابرادودل را یک الی دو بار در هفته شانه کنید و مرتبا گوش هایش را بررسی نمایید و ناخن هایش را کوتاه کنید.
- این سگ ها از هوش بالایی برخوردارند و به فعالیت های ذهنی و جسمی زیادی نیاز دارند. در صورتیکه امکان این فعالیت ها را به آن ها ندهیم ممکن است از کنترل خارج شده و کارهای اشتباهی انجام دهند.
- این نژاد به علت توان بالایی که برای فعالیت دارند گزینه مناسبی برای زندگی در آپارتمان نیستند.
- افرادی که برای بار اول اقدام به نگهداری سگ می کنند با سگ های لابرادودلی که آموزش دیده و رام شده اند می توانند به خوبی کنار بیایند.
- اگر قصد خرید توله ای از این نژاد را دارید به پرورش دهندگان و فروشگاه های معتبر مراجعه نمایید و از انجام آزمایشات در خصوص بیماری های وراثتی برروی این سگ ها مطمئن شوید.
بررسی نموداری سگ نژاد لابرادودل
در این قسمت ویژگی های هر نژاد به صورت یک عدد از صفر (کم) تا صد(زیاد) نمایش داده می شود. این نمودار به شما کمک می کند تا بتوانید نژاد های مختلف را با یکدیگر مفایسه کنید.
تاریخچه
سگ نژاد لابرادودل نتیجه تلاقی بین لابرادور رتریور و پودل است و به طور عمده در دهه ۱۹۸۰ در استرالیا به وجود آمد. هدف اصلی از ایجاد این نژاد، تولید سگی باهوش، اجتماعی و کم ریزش بود که برای افرادی با حساسیت به موهای سگ مناسب باشد. لابرادودل ها سریعا به دلیل ترکیب ویژگی های مثبت والدین، مانند هوش بالا، انرژی زیاد و خلق و خوی دوستانه، مورد توجه قرار گرفتند.
این نژاد ابتدا برای کاربردهای درمانی و همراهی انسان ها با نیازهای خاص پرورش یافت، زیرا هم پودل ها و هم لابرادورها استعداد فوق العاده ای در تربیت و آموزش دارند. لابرادودل ها در بیمارستان ها و مراکز درمانی به عنوان سگ های درمانی استفاده شدند و توانستند نقش موثری در کاهش اضطراب و بهبود روحیه بیماران داشته باشند. محبوبیت آن ها به سرعت در دیگر کشورهای جهان گسترش یافت.
امروزه لابرادودل ها نه تنها به عنوان سگ های درمانی شناخته می شوند، بلکه به عنوان حیوانات خانگی شاداب و وفادار نیز بسیار محبوب هستند. این نژاد با طبیعت اجتماعی و مهربان خود برای خانواده ها، کودکان و سایر حیوانات خانگی مناسب است. ترکیب ویژگی های لابرادور و پودل، باعث شده لابرادودل ها انرژی، بازیگوشی و وفاداری بالایی داشته باشند و در عین حال مراقبت از موهایشان آسان تر باشد.
بیماری های رایج و بهداشت
این سگ ها عموما سالم هستند اما ممکن است به بیماری هایی نیز مبتلا شوند. اگر قصد خرید توله سگ این نژاد را دارید از داشتن کارت سلامت پدر و مادر وی مطمئن شوید. کارت سلامت به شما می گوید که این سگ نسبت به یک نوع بیماری خاص آزمایش شده است. از جمله بیماری هایی که این سگ ها می توانند به آن دچار شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- دیسپلازی ران: نوعی از بیماری های ژنتیکی بوده که در نتیجه آن استخوان ران به مفصل به خوبی اتصال پیدا نمی کند که ممکن با غلائمی همچون درد و ورم مفاصل و یا در موارد شدیدتر با لنگش سگ همراه باشد. غربالگری به وسیله اشعه ایکس راه بسیار مناسبی برای تشخیص این بیماری است.
- دیسپلازی آرنج: نوعی بیماری دژنراتیو است که شبیه دیسپلازی ران بوده و ممکن است سبب ورم مفاصل و یا لنگ شدن سگ شود و مفاصل را ضعیف کند. این بیماری شدت های مختلفی دارد و بسته به شدت آن درمان های گوناگونی برای آن انجام می شود از جمله جراحی، کنترل وزن و تجویز دارو.
- عفونت گوش: این بیماری می تواند در نتیجه گوش های شل و نرمی که دارند عارض شوند که برای پیشگیری از آن باید مرتبا رطوبت گوش را بررسی کرد.
- صرع: نوعی از بیماری است که می تواند جنبه ارثی داشته و یا اکتسابی باشد. علائمی همچون تشنج های شدید و خفیف، سفت شدن عضلات، سقوط از بلندی، از دست دادن هوشیاری و یا رفتارهای پرخاشجویانه و غیر معمول و یا دنبال و تعقیب کردن دیگر حیوانات را در پی داشته باشد. برای تشخیص این بیماری بهتر است به دامپزشک مراجعه کنید.
- دیابت: نوعی بیماریست که برای سگ لابرادودل ممکن است رخ دهد. در آن سطح قند خون بدن دچار تغییر می شوند. سلول ها برای انجام سوخت ساز نیاز به گلوکز یا همان قند خون دارند. هنگامیکه سطح قند خون دچار تغییر می شود وزن سگ کاش پیدا می کند در حالیکه اشتهایش دو چندان شده و همچنین احساس عطش و تشنگی زیادی دارد و در نتیجه میزان ادرار او نیز افزایش می یابد. برای درمان و کنترل این بیماری از انسولین استفاده می کنند. انسولین ماده ایست که گلوکز را به سلول ها می برد و اجازه سوخت و ساز را به آن ها می دهد بنابراین کنترل میزان انسولین در خون امری بسیار ضروریست.
- کم کاری تیروئید: باعث اختلال در تشرح هورمون از غده تیروئید می شود. این بیماری می تواند زمینه ساز بیماری های دیگری همچون صرع، چاقی، بی حالی، بیماری های پوستی، آلوپسیا یا ریزش مو هایپرپیگمنتیشن و پیودرما نیز باشد. این بیماری با دارو و رژیم غذایی قابل درمان است.
- یشرو شبکیه آتروفی (PRA): از جمله بیماری های چشمی ست که در آن شبکیه دچار زوال و نابودی می شود. در مراحل اولیه بیماری سگ های مبتلا به شب کوری دچار می شوند اما با پیشرفت آن در طول روز نیز بینایی خود را از دست داده و کاملا نابینا می شوند. بسیاری از سگ هایی که بینایی خود را از دست داده اند با استفاده از دیگر حواصشان به خوبی با شرایط آدابته شده و به زندگی معمول خود ادامه می دهند.
- نفخ: نوعی از بیماری است که به راحتی قابل انتقال به فرزندان لابرادودل است.
سازگاری
لابرادودل سگی بسیار مهربان و صمیمی است که کودکان را خیلی دوست دارد و رفتار دوستانه و با محبتی با آن ها دارد. آنها اگر چه دوستان خوبی برای کودکان هستند اما می توانند ناخواسته به آن ها آسیب بزنند. بنابراین هرگز سگ را با کودکان تنها نگذارید. برای داشتن تعامل بین سگ و کودکتان لازم است تا آموزش های لازم به هر دوی آنها داده شود. درنتیجه آموزش های لازم در خصوص چگونگی لمس سگ و یا نحوه برخورد با آن ها را به کودک خود بدهید و به او خاطر نشان کنید که زمانیکه سگ خواب است و یا در حال غذا خوردن است به او نزدیک نشوند.
گرچه این سگ ها سازگاری مناسبی با دیگر سگ ها و حیوانات خانگی دارند اما باید در مورد این تعاملات و رفتارهای اجتماعی مورد آموزش قرار گیرند.
محل نگهداری
لابرادودل را نباید در آپارتمان نگهداری کنید. این سگ ها فعال و پر انرژی هستند و برای این که بتوانند انرژی خود را تخلیه کنند، حداقل به یک حیاط دارای حصار نیاز دارند. آن ها به انجام 30 تا 60 دقیقه فعالیت در روز نیازمند هستند بنابراین برای زندگی در آپارتمان توصیه نمی شوند.
تغذیه
میزان غذای دریافتی برای لابرادودل به میزان فعالیت، سوخت و ساز، سن و وزن این سگ ها بستگی دارد. همچنین نوع و کیفیت مواد غذایی مورد استفاده برای آن ها نیز به مواردی بستگی دارد که بهتر است در این خصوص از مواد مغذی تری که انرژی بیشتری دارد استفاده شود تا اینکه ظرف او را همواره از مواد غذایی معمولی پرکنید.
برای اینکه بدانید سگ شما در وزن نرمال است یا خیر می توانید او را با چشم و دستتان آزمایش کنید به این گونه که ابتدا با چشم به او نگاه کنید به طوریکه بتوانید کمر او را ببینید سپس دستتان را روی پشتش قرار داده و به آرامی به سمت پایین بکشید اگر ستون فقرات او را حس کردید او در وزن نرمال است و اگر چنین نبود سگ شما اضافه وزن دارد و باید از میزان غذای او کاسته و بر فعالیتش افزوده کنید.
برای پیشگیری از نفخ و پیچ خوردگی روده می توانید غذای مصرفی او را به صورت چند وعده غذایی در روز به او بخوراند تا اینکه آن را یک جا و حجیم به خوردش بدهید.
رسیدگی و آراستن
این نژاد سگ می تواند تنها یک نوع پوشش را داشته باشد. پوشش او یکدست با موهای فر و شل است که نباید در هم پیچ خورده و ضخیم باشد طول پوشش او می تواند 10 تا 15 سانتی متر باشد. سه گونه بافت برای پوشش این سگ ها وجود دارد:
بعضی از نژادهای این سگ ریزش مو دارند به همین علت مردم کمتر آن ها را دوست دارند. این نژاد ها به سبب ریزش موهایشان بوی سگ های معمولی را می دهند که پرورش دهندگان از پرورش آن ها خودداری کرده و بیشتر این پوشش های خز مانند در نژادهای نخستین آن ها به چشم می خورد.
بافت پشمی نوع دیگری از پوشش لابرادودل است که شبیه پشم بره بوده و بو نمی دهد. فرهای این نوع پوشش گشاده بوده و تراکم کمتری دارد و همچنین ریزش مو ندارد.
نوع سوم این پوشش بافت گوسفندی ابریشمی است که با نام پوشش بزی خوانده شده و از صاف تا موج دار وجود دارد.
این سگ ها برای نداشتن و یا کم بودن ریزش مویشان شناخته شده اند مخصوصا اگر نوع پوشش آن ها پشمی یا گوسفندی باشد. پوشش این سگ ها در رنگ های متنوعی دیده می شود از جمله رنگ های طلایی، قرمز، کرم، نقره ای، کاراملی، شکلاتی، برنز، زردآلویی، گچی، سیاه و یا آبی.
بسته به نوع پوشش و بلندی آن می توانید لابرادودل را نظافت کرده و یا یک تا دو بار در هفته شانه کنید. او غالبا بوی کمی دارد و به ندرت نیاز به حمام دارد اما برای حفاظت از او باید 6 تا 8 هفته یک بار موهایش را کوتاه کنید.
2 تا 3 بار در هفته دندان هایش را مسواک زده تا با این کا از ابتلاع به بیماری های دندان و لثه و بوی بد دهان و تجمع ویروس و باکتری جلوگیری به عمل آید.
چناچنه هنگام بازی صدای کشیدگی ناخن هایش برروی سطوح را می شنوید اقدام به کوتاه کردن آن نمایید. در پاهای سگ رگ های خونی زیادی وجود دارد که اگر ناخن هایش را بیش از حد معمول کوتاه کنید سبب درد و خونریزی در آن ناحیه شده و ممکن است در دفعات بعدی برای کوتاهی ناخن هایش با شما همکاری نکند.برای این کار بهتر است از دامپزشک یا پرورش دهنده سگ ها کمک بخواهید.
در حین نظافت وی او را از نظر وجود زخم، خارش، علائم حساسیت و یا قرمزی بررسی نمائید. چشم هایش باید بدون هر گونه قرمزی یا ترشح بوده و کاملا روشن باشد.

غذای خشک سگ
کنسرو و غذای مرطوب سگ
مکمل و درمانی سگ
تشویقی سگ
بهداشتی سگ
ظروف تغذیه سگ
پوشاک سگ
حمل و جای خواب سگ
اسباب بازی سگ
غذای خشک گربه
مکمل گربه
تشویقی گربه
بهداشتی گربه
حمل و جای خواب گربه
خاک و لوازم جانبی گربه
ظروف و لوازم جانبی گربه