سگ نژاد پمبروک ولش کرگی

پمبروک ولش کرگی نوعی نژاد از سگ های پر تحرک و با استعداد می باشد، در حقیقت برای گردآوری گله گاوها، گوسفندان و اسب ها تعلیم دیده اند.

به سادگی می توان آنها را تعلیم داد و آنها برای یاد گرفتن خیلی هیجان زده می باشد. پمبروک ها با بچه ها و بقیه ی حیواناتی که در منزل نگهداری می شوند رابطه ی خوبی دارند و می توان این نژاد را در چهار طیف رنگی و نشانه مشاهده کرد.

• پمبروک ها نژاد شلوغی می باشند که بسیار پارس کرده و سر و صدا ایجاد می نمایند.
• با اینکه سگ های با استعداد و زیرکی هستند، امکان دارد خیلی لجوج و گستاخ بوده که این مورد برای اهلی شدن انها یک دردسر می باشد، بهتر است برای آنها از بسته های آموزشی استفاده کرد.
• طبع گله داری بالای سگ پمبروک ولش کرگی امکان دارد در زمانی که توله بوده در حالی که مشغول بازی کردن بوده موجب درد در ناحیه ی پاشنه گردد.
• پمبروک ها علاقه مند به خوردن غذای زیاد می باشند، به همین خاطر باید بر خورد و خوراک آنها بسیار توجه و رسیدگی کرد.
• با این وجود که جسه ی کوچکی دارند، ولی دارای انرژی زیادی می باشند و برای سلامتی خود نیازمند جنب و جوش و تحرک می باشند.
• اگر می خواهید یک توله سگ سالم داشته باشید، نباید از فروشگاه ها و تعلیم دهندگان غیر معتبر که حیوانات خانگی را می فروشند خریداری کرد. در جست و جوی تعلیم دهندگانی باشید که همه ی آزمایش های مرتبط با سگ ها را در مورد مریضی های ژنتیکی انجام داده اند.

وزن نرها : (۱۴) کیلوگرم، وزن ماده ها : (۱۴) کیلوگرم.

قد نرها : (۲۵-۳۰) سانتی متر، قد ماده ها : (۲۵-۳۰) سانتی متر.

با وجود اینکه پمبروک ها را همچنان سگ های کاری می دانند، ولی از این حیوانات در محیط منزل هم نگهداری می کنند.

پمبروک ولش کرگی نوعی سگ هی خوشحال، محبوب و با استعداد هستند اما گستاخ و خود مختار می باشند.

این سگ ها به سادگی تعلیم خواهند دید، ولی نباید توقع داشته باشید که به طور کامل مطیع شما شوند. پمبروک ها علاقه زیادی به فکر کردن دارند.

با این وجود که این سگ ها از صاحبشان تشکر می کنند، دادن خوراکی به آنها در زمان تعلیم دیدنشان مشوقی عالی می باشد. آنها علاقه ی زیادی به خوردن خوراکی دارند و امکان دارد چاق شوند، به همین خاطر باید توجه بیشتری به تغذیه ی آنها کرد تا به صورت متعادل غذا مصرف کنند.

پمبروک ها نظاره کنندگان بسیار عالی می باشند. این سگ ها به افراد نا آشنا شک دارند و هر وقت به مورد یا فرد مشکوکی بر بخورند یا احساس کنند برای منزل و افراد خانواده یک خطر به حساب می آید شروع به سر و صدا و پارس کردن می کنند.

شبیه بقیه ی سگ ها پمبروک نیاز به برقراری ارتباط دارند و باید آنها را با افراد گوناگون، منظره ها و اصوات مختلف آشنا کرد. برقراری ارتباط و در جمع قرار گرفتن آنها به شما این اطمینان خاطر را می دهد که او برای اینکه به سگ گردشی عالی مبدل شود آماده است.

پمبروک معمولا سگی سالم می باشند؛ ولی مانند همه ی نژاد ها این سگ ها هم ممکن است مریض شوند. امکان دارد تمامی پمبروک ها مبتلا به تمام این مریضی ها نشوند ولی در صورتی که از این سگ ها نگهداری می نمایید باید نسبت به آنها آگاه باشید.

در صورتی که یک توله ی سگ خریداری کردید تعلیم دهنده ای را بیابید که مدرکی برای ثابت شدن اینکه والدین این توله هیچ بیماری نداشته اند را در اختیار شما قرار دهد. این مدرک اثبات می نماید که آزمایش های مربوط به یک مریضی ویژه روی آن سگ انجام گردیده.

• دیسپلازی ران : نوعی مریضی ارثی می باشد که در این بیماری استخوان ران بصورت متناسب به مفصل ران جوش نخورده است. تعدادی از سگ ها امکان دارد گرفتار درد یا لنگیدن در یک یا هر دو پای عقب خود گردند، ولی بعضی، علامت های دیگر این درد را نمایان نمی کنند. (غربالگری اشعه ایکس طریقه ی ویژه برای پی بردن به این مریضی می باشد) به هر حال، ورم کردن در ناحیه ی مفصل امکان دارد با بالا رفتن سن سگ افزایش یابد. در صورتی که شما قصد خرید توله سگی را دارید، از شخصی که از این سگ ها نگهداری کرده درخواست کنید که آزمایش های مرتبط را برای اینکه ثابت کند والدین این سگ فاقد این بیماری بودن را انجام دهد.
• آب مروارید : کدر شدن عدسی چشم می باشد که موجب کوری خواهد شد. سگس که این بیماری را دارد ظاهری ابری دارد. این نوعی مریضی می باشد که با فزایش سن اتفاق می افتد که به وسیله ی عمل جراحی قابل درمان است.
• سستی و ضعف پوستی : با نام سندرم اهلرز – دانلوس، درماتوسپارکسیس، یا دیسپلازی کلاژن غالب میتوان آن را شناخت. این مریضی سبب ناقص شدن بافت همبند در پوست می شود و همچنین موجب نازکی، ضعف و چسبناکی پوست خواهد شد و روی رگهای خونی اثر می گذارد، که موجب کبودی و ایجاد تاولهای خونی خواهد شد.
• سیستینوری : زمانی این مریضی اتفاق می افتد که حجم زیادی از پروتئینی به اسم سیستین به وسیله ی ادرار خارج خواهد شد، که امکان دارد موجب به وجود آمدن سنگ گردد. این عارضه عموما در نرها رخ می دهد.
• دژنراتیو ملیوپاتی (DM) : نابودی بافت های عصبی می باشد که در ناحیه ی کمر کار آن محافظت از نخاع می باشد. این مریضی موجب لنگیدن پای عقبی سگ، سستی و در نهایت فلج شدن سگ خواهد شد. این مریضی را بیشتر اوقات با دیسک کمر اشتباه می گیرند.
• صرع : نوعی مریضی مورثی می باشد که بیشتر اوقات اما نه همیشه امکان دارد ارثی باشد. امکان دارد موجب تشنج خفیف یا شدید گردد و با رفتارهای غیر طبیعی (مثل دویدن دیوانه وار یا حالت دنبال کردن یا پنهان شدن)، و یا حتی سقوط و افتادن، سفت و سخت شدن اندام، از دست دادن هوشیاری و تشنج ترسناک همراه است، ولی پیش آگهی طولانی مدت برای سگی که مبتلا به صرع ایدیوپاتیک است مناسب می باشد. حائز اهمیت است که برای فهمیدن و مداوا کردن این بیماری به دامپزشک مراجعه کرد. (به ویژه که امکان دارد دلیل تشنج چیز دیگری باشد)
• بیماری دیسک بین مهره ای : با اینکه این سگ ها دارای پشتی بلند می باشند، قابلست مبتلا شدن به پارگی دیسک ستون فقرات را دارند. علامت های این بیماری شامل : ناپایداری، مشکل در راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله ها و مبلمان، سستی و فلج می باشد.
• گشاد شدن مجرای شریانی با افزایش فشار شریان ریوی (PDA) : این مریضی نوعی مشکل در سیستم عروقی می باشد که امکان چرخیدن خون در ریه ها را نمیدهد و این یک نارسایی مادرزادی می باشد. این مریضی را در توله سگ ها عموما در حین معاینه تشخیص می دهند. فشار خون ریوی فشار خون بالای ریه ها می باشد که قسمتی کمیاب از این مریضی خواهد بود. این بیماری با جراحی قابل درمان است.
• پیشرو شبکیه آتروفی (PRA) : نوعی بیماری از زیر شاخه های بیماری چشمی می باشد که به آهستگی باعث نابودی شبکیه چشم می شود. در ابتدای مریضی، سگ مریض گرفتار شب کوری خواهد شد. در صورت که این مریضی توسعه بیابد آنها دیگر در روز هم قادر به دیدن نمی باشند. اکثر سگ هایی که محدوده دیدنشان کم می شود یا به طور کامل نمیبینند، خود را با این موقعیت خیلی عالی وفق می دهند.
• دیسپلازی شبکیه : در این بیماری شبکیه ی چشم به طور غیر معمولی بزرگ می شود. بعضی وقت ها امکان دارد شبکیه جدا شود و موجب کوری گردد.

• بیماری ون ویلبراند : امکان دارد این مریضی هم در سگ ها و هم در آدم ها اتفاق بی افتد. این بیماری باعث به وجود آمدن لخته در خون خواهد شد. سگ هایی که این مریضی را گرفته اند دارای علائمی مثل، خون ریزی در ناحیه ی بینی و لثه و همچنین خون ریزی های مدت داره بعد از عمل های جراحی و زایمان می باشند. بعضی وقت ها در مدفوع آنها خون قابل روئیت است. این مریضی را معمولا در سگ هایی که سن ها بین 3 تا 5 سال است تشخیص می دهند و نمی توان آن را درمان کرد. با وجود این می شود ناحیه ای که آسیب دیده را با سوزاندن یا بخیه زدن و یا تزرق فاکتور ون ویلبراند داخل خون پیش از عمل جراحی یا حذف بعضی از داروها مهار نمود.

پمبروک ها دارای دو لایه می باشند، لایه ی زیرین بسیار زمخت بوده و لایه ی بیرونی بلندتر می باشد. این سگ ها دائما مشکل ریزش مو دارند و دوبار در سال این مشکل بیشتر و شدیدتر می باشد. دارا یطیف رنگی متنوعی هستند می توان آنها را در رنگ های قرمز، سموری، سیاه، سه رنگه یا حنایی با لکه های سفید مشاهده کنید.

میزان طول موهای روی بدن آنها با هم فرق دارد. بعضی از این سگ ها نوعی پوشش کرکی دارند که بلند است که این پوشش شبیه پر بوده و گوش ها، سینه و پاهای آنها را می پوشاند.

تعداد زیادی از پمبروک ها روی پشت خود دارای چیزی به اسم زین پری می باشند. این علامت به وسیله ی عوض شدن جهت مو به وجود می آید.

پمبروک ها به سادگی تمیز خواهند شد، ولی به دلیل ریزش موی آنها به ویژه در فصل های ریزش که میزان آن بسیار است امان دارد مشکل ساز باشد. در زمان ریزش مو برس زدن روزانه توصیه می شود. اگر نیاز بود او را حمام دهید، ولی حمام دادن آنها به طور منظم به کنترل کردن ریزش مو کمک شایانی می کند.

باید 2 تا 3 بار در هفته دندان های آنها را مسواک زد تا بتوان از جمع شدن باکتری درون دهان ممانعت کرد. برای اینکه از مریضی های لثه و بوی بد دهان جلوگیری شود باید روزانه از مسواک استفاده نمود.

در صورتی که صدای ناخن آنها را زمانی که به زمین می کشد می شنوید این یعنی ناخن ها بیش از حد بلند است. باید ناخن آنها یک یا دو بار در ماه کوتاه شود. به دلیل اینکه ناخن های پای سگ به رگ های خونی وصل شده است در صورتی که بیش از حد ناخن آن را کوتاه نمایید امکان دارد خون بیاید و برای بار بعد زمانی که سگ ناخن گیر را ببیند اجازه ی کوتاه کردن ناخن را به شما ندهد. در صورتی که تجربه ای در مورد این کار ندارید بهتر است از دامپزشک یا آرایشگر کمک گرفت.

باید گوش آن را هفته ای یک بار از لحاظ قرمزی یا بوی بد که از علائم عفونت می باشد بازرسی نمود. بهتر است گوش های آن را با یک پنبه مرطوب ملایم با PH متعادل پاک کنید. نباید شی را درون کانال گوش وارد کنید؛ باید تنها گوش خارجی را پاک کرد.

سگها روی پاهای خود حساسیت دارند، باید پنجه های آنها را مورد بررسی قرار داد. درون دهان آنها را بازرسی نمایید.

به همان صورت که در حال نظافت آن هستید باید بدن از لحاظ زخم، خارش، علائم عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب برروی پوست بازرسی شود. گوش، بینی، دهان وچشم را مورد بررسی قرار دهید، چشم آنها باید روشن باشد و هیچگونه قرمزی یا ترشحی در آن وجود دیده نشود.