سگ نژاد کوکاپو

کوکاپو ها از نژاد سگ های کوچک بوده و شخصیتی دلقک گونه دارند. آن ها هوش و روابط اجتماعی بالایی دارند و آموزش دادن به آن ها کار ساده ای است.

قدمت کوکاپو ها به سال 1960 بر می گردد. ریزش مو در آن ها به ندرت اتفاق می افتد. این سگ ها به اندازه ای خوب و با محبت هستند که با وجود آن ها هیچ گاه احساس تنهایی نخواهید کرد.

• کوکاپو ها خیلی پارس نمی کنند. ولی بعضی وقت ها، هنگامی که شخصی را نزدیک محیط خانه ی خود می بینند و یا هنگامی که آن ها را برای مدتی طولانی تنها می گذارید شروع به پارس کردن خواهند کرد.
• ریزش مو در کوکاپو ها وجود ندارد. آن ها نیاز دارند که روزانه موهایشان را کوتاه و شانه نمایید.
• کوکاپو ها برای اشخاصی که آلرژی دارند مناسب هستند زیرا این نژاد ریزش مو و شوره ندارد.
• این نژاد را با شخصیتی دوست داشتنی و بسیار مهربان و شاد می شناسند. آنها به سادگی با سگ های دیگر، حیوانات خانگی و بچه ها ارتباط برقرار می کنند.
• شرایط مناسب برای آن ها خانه ای کوچک و حیاطی حفاظتی شده می باشد.
• کوکاپو ها دارای انرژی متوسطی هستند ولی با این حال نیاز دارند که روزانه ورزش نمایند.
• باید آن ها را حداقل 15 دقیقه در روز ورزش دهید و همچنین باید انواع مختلف فعالیت ها، مثل بازی های واکشی، پیاده روی و خیلی دیگر از برنامه های شاد را برای آنها فراهم کنید.
• اگر می خواهید سگ سالمی داشته باشید، نباید توله سگ را از پرورش دهنده های نامعتبر و یا فروشگاه های حیوانات خانگی بخرید. در جستجوی توله سگی باشید که آن ها را از نظر بیماری های ژنتیکی که امکان دارد درگیر آن شوند از روی صدایشان آزمایش کرده باشند.

وزن سگ های نر : (۳-۱۲) کیلوگرم، وزن سگ های ماده : (۳-۱۲) کیلوگرم.

قد سگ های نر : (۲۵-۳۸) سانتی متر، قد سگ های ماده : (۲۵-۳۸) سانتی متر.

کوکاپو ها کم تر دچار بیماری می شوند و می توان گفت که سگ های سالمی می باشند، ولی مانند باقی نژادها امکان دارد این سگ ها هم بیمار شوند.

امکان دارد تمامی سگ های این نژاد دچار کل بیماری ها نشوند ولی در صورتی که قصد نگهداری از آنها را دارید باید در مورد آنها اطلاعات کافی داشته و آنها را به طور کامل بشناسید.

• آب مروارید : این بیماری گاها در سگ هایی که سن کمتر از 6 سال دارند و جوان هستند اتفاق می افتد و عموما ارثی می باشد.
• در رفتگی کشکک : این بیماری را با عنوان “تضعیف خفه” هم می توان شناخت. این بیماری در سگ های کوچک زیاد دیده می شود. زمانی این عارضه اتفاق می افتد که کشکک، که 3 بخش دارد درست شکل نگرفته است. بخش های کشکک شامل : استخوان ران (استخوان ران)، پاتلا (کشکک) و درشت نی می باشد. این امر منجر به لنگیدن پا و یا راه رفتن غیر معمولی می شود، که به صورت هاپ به نظر خواهد رسید. امکان دارد این وضعیت در هنگام تولد آن ها اتفاق بی افتد، گرچه این در رفتگی ها در آینده خود را نشان می دهد. این در رفتگی که به دلیل مالش اتفاق می افتد باعث ورم نمودن مفاصل و یا بیماری های درانژیو مفصل خواهد شد. در رفتگی 4 درجه دارد که درجه ی اول آن نوعی لنگیدن موقتی بوده که گاها موجب در رفتگی در مفاصل می شود. در صورتی که در رفتگی شدید باشد امکان دارد نیازمند جراحی ترمیمی شود.
• دیسپلازی مفصل ران : این بیماری عموما در این سگ ها اتفاق می افتد. عامل هایی مثل رفتار ژنتیک، محیط زیست و رژیم غذایی، منجر به تغییر یافتن ظاهر مفصل ران خواهد شد. امکان دارد سگی که این بیماری را گرفته بتواند به زندگی عادی خود ادامه دهد، ولی گاهی اوقات به عمل جراحی نیاز دارند. در این عارضه که ارثی می باشد نسبت استخوان ران به مفصل ران مناسب نخواهد بود و به هم چسبیده می باشد. با این وجود در بعضی از سگ ها  درد و لنگیدن در یک یا هر دو پای پشتی آن ها قابل مشاهده است، ولی شما نشانه ای از درد و اذیت شدن در سگ دارای دیسپلازی مفصل ران نخواهید دید. ورم مفاصل در سگ های مسن به وجود می آید. سگ هایی که این بیماری را دارند باید مداوا شوند. در صورتی که تصمیم به خرید توله سگ دارید، اطمینان یابید که والدین سگ از این بیماری و باقی مشکلات ارثی مبرا هستند و این امر چک شده باشد. با وجود اینکه این بیماری ارثی می باشد، ولی علت پیشرفت آن را می توان عوامل محیطی مانند یک رژیم غذایی بدانید.
• آلرژی : این بیماری در سگ ها زیاد به چشم می خورد. آلرژی به بعضی از غذاها مشخص شده است و بهترین راه درمان آن تا هنگام فهمیدن عامل محرک، حذف کردن تعدادی غذای ویژه از رژیم غذایی آنها می باشد. بعضی آلرژی ها که سگ به وسیله ی لمس کردن بعضی چیزها مثل رختخواب، پودر کک، شامپوهای سگ و یا مواد شیمیایی دیگر واکنش از خود نشان می دهد را آلرژی های تماسی می گویند. برای مداوا کردن این سگ ها عامل بیماری را شناسایی کرده و از بین ببرید.

• بیماری کبد : این بیماری به 2 صورت به وجود می آید : هپاتیت های مزمن فعال و مسمومیت مس. امکان دارد هر دو وضعیت ژنتیکی باشد ولی هنوز کسی از این موضوع مطمعن نمی باشد. باید تحقیق های زیادی در این باره صورت گیرد ولی با این وجود نسبت به تاریخچه ی والدین این سگ در مورد بیماری کبد پرس و جو کنید.
• عفونت گوش : امکان دارد علت این بیماری گرد و خاک و همچنین باقی ماندن آن در گوش باشد. باید گوش آن ها را دائما پاک کنید. درباره ی محصولاتی که برای مراقبت از گوش ها مناسب هستند از دامپزشک سوال کنید.

برای سگ هایی که سنشان کمتر از 2 سال است گواهی مربوط به نداشتن پیشینه ی بیماری خاص صادر نخواهد شد. علت این امر آن است که تعدادی از بیماری ها تا هنگام بلوغ کامل سگ خود را نشان نمی دهند. به دلیل همین امر پیشنهاد می شود که تا زمانی که سگ 2 یا 3 ساله نشده اقدام به خرید آن نکنید.

مقداری که برای آنها به صورت روزانه توصیه می شود 1.4 تا 3.4 پیمانه غذای خشک با کیفیتی عالی بوده که باید آن را به دو وعده ی غذایی تقسیم نمایید.

توجه داشته باشید که مقدار غذای مصرفی توسط سگ با توجه به اندازه ی بدن، میزان سوخت و ساز، سن سگ و میزان فعالیت آن ها رابطه دارد.

مانند انسان ها، سگ ها نیز به تمام مواد غذایی احتیاج نخواهد داشت. این که سگ های بسیار فعال به غذای بیشتری نسبت به سگ های آرام و بی حرکت نیاز داشته باشند کاملا طبیعی می باشد.

از نظر کیفیت هم مواد غذایشان بسیار متفاوت است و در صورتی که برای آن ها از مواد غذایی با کیفیت تری استفاده کنید سگ بیشتر سیر می شود و برعکس. سگ خود را عادت دهید که در زمان مناسبی غذا بخورد و به آن ها 2 بار در روز به جای تمام وقت غذا بدهید.

در صورتی که احساس می کنید سگ شما مقداری افزایش وزن دارد، باید به وسیله ی چشم او را آزمایش نمایید، در ابتدا تنها با نگاه کردن این کار را انجام دهید. باید بتوانید کمر سگ را مشاهده کنید. در ادامه دستتان را روی پشت سگ و شستتان را در ادامه ی ستون فقرات قرار داده و به وسیله ی انگشت هایتان به طرف پایین کشیده و نباید هنگام لمس کردن دنده ها به آنها فشار وارد کنید. در صورتی که قادر به انجام این کارها نبودید او نیاز دارد که غذای کمتری مصرف کند و تحرکش بالا رود.

کوکاپو ها موهای بلندی دارند که امکان دارد گاهی صاف و گاهی فر باشد. می توانید آن ها را در همه ی رنگ ها و ترکیب های رنگی مشاهده کرد.

موهای اطراف چشم آن ها عموما کم رنگ می باشد مثل سگ های گله ی قدیم که در انگلیس بودند. باید هر روز موی آن ها را شانه کنید.

ریزش مو در کوکاپو ها کم است و در شرایط ضروری احتیاج به حمام کردن دارند.

برای اینکه مانع از جمع شدن باکتری در دهان آنها شوید باید دندان آنها را ۲ تا ۳ بار در هفته مسواک کنید. برای ممانعت از عارضه های مربوط به لثه و بوی بد دهان باید دندان آن ها را هر روز مسواک کنید.

در صورتی که صدای کشیده شدن ناخن آن ها را روی زمین شنیدید یعنی ناخن آنها بیشتر از اندازه ی معمول خود رشد نموده است. باید ناخن آن ها را در ماه 1 یا 2 بار کوتاه نمایید.

در صورتی که ناخن پای آن ها را به طور منظم کوتاه کنید و آن را در بهترین حالت ممکن قرار دهید به شما کمک می کند که هنگام با شوق و ذوق پریدن آن ها و استقبالشان هنگام آمدن شما خراشی به دست و بدنتان نیفتد.
رگ های خونی در ناخن پای آن ها موجود می باشد و در صورتی که شما ناخن آن ها را بیش از حد کوتاه نمایید موجب می شود که خونریزی کند و امکان دارد بار بعد که بخواهید اقدام به کوتاه کردن ناخن او کنید دیگر اجازه ی این کار را به شما ندهد. به همین دلیل در صورتی که در انجام این کار مهارت کافی ندارید، باید از یک دامپزشک سوال کنید و اطلاعات لازم را به دست آورید.

تا هنگامی که سگ شما توله است آموزش های لازم در مورد عادت هایشان را به آن ها یاد دهید. باید پنجه های آن را مورد بررسی قرار دهید به این دلیل که این نژاد نسبت به پاهای خود حساسیت زیادی دارد. درون گوش و دهان آن ها را نگاه کرده تا از تمیز بودن آن مطمعن شوید. برای آسان کردن آزمایشات دامپزشک باید آن ها را تمیز شست و دهید.

درون دهان آن ها را نگاه کرده و در حین نظافت کردن آن ها باید بدنشان را از نظر زخم، خارش، علامت های عفونت مثل قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب روی پوست را در بینی، دهان، چشم و روی پاها بررسی نمایید.

باید در چشم آن ها هیچگونه قرمزی و ترشحی دیده نشود. اگر به صورت هفتگی آن ها را مورد بررسی قرار دهید به شما کمک می کند که در مراحل اولیه به مشکلات مربوط به سلامتی آن ها پی ببرید.

اگر گوش سگ شما بوی بدی دهد یا قرمزی و التهاب دارد، ممکن است عفونت کرده باشد. با یک پنبه ی مرطوب و با پی اچی خنثی می توانید گوشش را به آرامی تمیز کنید تا عفونت موجود از بین برود.

در صورتی که لبه ی گوش خشک شده است آن را با روغن بچه، روغن نارگیل چرب نمایید. نباید هر چیزی را به کانال گوش وارد کنید، پاک کردن گوش خارجی کفایت می کند.