غذای خشک سگ
کنسرو و غذای مرطوب سگ
مکمل و درمانی سگ
تشویقی سگ
بهداشتی سگ
ظروف تغذیه سگ
پوشاک سگ
حمل و جای خواب سگ
اسباب بازی سگ
غذای خشک گربه
مکمل گربه
تشویقی گربه
بهداشتی گربه
حمل و جای خواب گربه
خاک و لوازم جانبی گربه
ظروف و لوازم جانبی گربهسگ نژاد آمریکن انگلیش کونهوند
آمریکن انگلیش کونهوند سگی است که از نژاد انگلیش فاکس هاند گرفته شده است. جز سگان شکاری است و به مقاومت، سرعت و صدای بلندش معروف است.
آمریکن انگلیش کونهوند دارای رنگ های سیاه، آبی، سفید و قرمز است. این نژاد به ورزش زیادی در روز احتیاج دارد. انتخاب مناسبی برای کسانی که همسایه های زیادی دارند نمی باشد.
آمریکن انگلیش کونهوند American English Coonhound
- این سگ ها که به عنوان یکی از نژادهای شکارچی اصلی در ایالات متحده شناخته می شوند، عمدتا برای تعقیب و به درخت کشاندن راکون پرورش یافته اند.
- آمریکن انگلیش کهوند دارای استقامت فوق العاده ای است و قادر به دویدن در مسافت های طولانی در زمین های ناهموار بدون احساس خستگی میباشد.
- آن ها به صدای بلند و رسای خود مشهور هستند که اغلب به صورت زوزه ای کشدار در حین شکار یا تعقیب طعمه شنیده می شود.
- از نظر خلق و خو، این نژاد معمولا بسیار دوستانه، اجتماعی و با سایر سگ ها سازگار است، اما ممکن است غریزه تعقیبگری قوی داشته باشد.
- پوشش کوتاه و متراکم آن ها به رنگ های مختلفی از جمله سه رنگ، قرمز و نوارهای مشکی مشاهده می شود که مراقبت آسانی نیاز دارد.
- به عنوان یک سگ بسیار پر انرژی، آن ها به ورزش روزانه و شدید و فضای کافی برای فعالیت نیاز مبرمی دارند تا از بروز مشکلات رفتاری جلوگیری شود.
بررسی نموداری سگ نژاد آمریکن انگلیش کونهوند
در این قسمت ویژگی های هر نژاد به صورت یک عدد از صفر (کم) تا صد(زیاد) نمایش داده می شود. این نمودار به شما کمک می کند تا بتوانید نژاد های مختلف را با یکدیگر مفایسه کنید.
تصاویر
تاریخچه
نژاد آمریکن انگلیش کهوند یکی از تری هاندهای اصیل آمریکاست که ریشه آن به سگ های شکاری انگلیسی قرن هجدهم باز می گردد. مهاجران اروپایی این سگ ها را همراه خود به مستعمرات آمریکا آوردند تا در شکار روباه و حیوانات کوچک به کار گرفته شوند.
با ورود به شرایط اقلیمی سخت تر و جنگل های متراکم آمریکا، این سگ ها نیازمند تطبیق بیشتری شدند. همین محیط جدید نقش مهمی در شکل گیری ویژگی های بدنی مقاوم و توان بویایی ارتقا یافته این نژاد داشت.
به تدریج، پایه های نژادی که بعدها آمریکن انگلیش کهوند نام گرفت، در همین دوران شکل گرفت.
در اوایل قرن نوزدهم، پرورش دهندگان آمریکایی شروع به گزینش دقیق تر این سگ ها برای سرعت، استقامت و توانایی تعقیب شبانه کردند. در این دوره، آمریکن انگلیش کهوند از سایر تری هاندها مانند واکر و بلوتیک جدا شد و مسیر اصلاح نژادی مستقل خود را یافت.
شکارچیان ایالت های شرقی و جنوبی آمریکا نقش مهمی در تثبیت خصوصیات رفتاری و بدنی این سگ داشتند. توان تعقیب طولانی مدت، قدرت صدا زدن (baying) و تمرکز بی وقفه از شاخص ترین ویژگی های انتخاب شده در این دوره بود.
این روند سبب شد این نژاد به یکی از محبوب ترین سگ های شکار راکون تبدیل شود.
در سال 1905، این نژاد به طور رسمی در آمریکا به ثبت های اولیه راه یافت و بعدها توسط باشگاه های معتبر سگ سانان آمریکا شناخته شد.
استانداردهای نژادی آن با هدف حفظ سرعت، هوش و مهارت بویایی بالا تنظیم گردید. امروزه امریکن انگلیش کهوند نه تنها در مسابقات شکار و تری هاندینگ، بلکه در نقش یک سگ کاری توانمند نیز شناخته می شود.
محبوبیت آن در میان شکارچیان جنوب و شرق آمریکا همچنان پابرجاست. این نژاد به عنوان بخشی مهم از میراث سگ های شکاری آمریکایی جایگاهی تثبیت شده دارد.
بیماری های رایج و بهداشت
آمریکن انگلیش کهوند نژادی سالم و پرانرژی است، اما مانند بسیاری از سگ های شکاری مستعد چند مشکل سلامتی خاص می باشد.
- دیسپلازی مفصل ران: این مشکل ارثی باعث ناهنجاری در ساختار مفصل ران شده و در طول زمان موجب درد و کاهش توان حرکتی می شود. کنترل وزن و تشخیص زود هنگام با تصویر برداری می تواند از پیشرفت آسیب جلوگیری کند.
- کم کاری تیروئید: اختلال در عملکرد غده تیروئید باعث کاهش سوخت و ساز، افزایش وزن و ریزش مو می شود. بیماری با آزمایش خون قابل تشخیص بوده و معمولا با دارو به خوبی کنترل می شود.
- مشکلات گوش: به دلیل گوش های بلند و افتاده، رطوبت و آلودگی در مجرای گوش تجمع پیدا می کند. تمیز کردن دوره ای و خشک نگه داشتن گوش ها احتمال عفونت را به طور قابل توجهی کاهش می دهد.
- آلرژی های پوستی: این نژاد ممکن است به مواد غذایی، گرده ها یا نیش حشرات حساسیت نشان دهد. خارش، التهاب و قرمزی پوست از علائم رایج است و درمان شامل رژیم مناسب و داروهای ضد حساسیت می باشد.
۵. مشکلات چشم مانند PRA
بیماری تحلیل شبکیه (PRA) یکی از مشکلات ارثی است که بهتدریج موجب کاهش دید و در نهایت نابینایی میشود. غربالگری ژنتیکی والدین در پیشگیری نقش بسیار مهمی دارد.
سازگاری
امریکن انگلیش کهوند به دلیل روحیه فعال و اجتماعی، معمولا با اعضای خانواده رابطه ای دوستانه و وفادار ایجاد می کند و از بودن در کنار انسان ها لذت می برد.
این نژاد با کودکان رفتار خوبی دارد، اما به دلیل انرژی بالا و هیجان زیاد، نظارت در هنگام بازی با کودکان کوچک ضروری است تا از رفتارهای ناخواسته جلوگیری شود.
نسبت به غریبه ها معمولا دوستانه و کنجکاو است و رفتار تهاجمی نشان نمی دهد، هر چند ممکن است با صدای بلند خود حضور آن ها را اعلام کند.
امریکن انگلیش کهوند با دیگر سگ ها سازگاری خوبی دارد، زیرا ذاتا نژادی گروه کار و شکار دسته جمعی است. با این حال، گاهی به دلیل غریزه شکاری قوی ممکن است در تعقیب حیوانات کوچک هیجان زده شود.
با حیوانات خانگی کوچک مثل خرگوش یا همستر باید احتیاط و معرفی کنترل شده انجام شود. اگر از سن کم اجتماعی شود، می تواند به خوبی با گربه ها و حیوانات خانگی دیگر کنار بیاید. در مجموع این نژاد همراهی اجتماعی، فعال و قابل اعتماد است که با تربیت و نظارت مناسب زندگی خانوادگی هماهنگی دارد.
محل نگهداری
امریکن انگلیش کونهوند مناسب زندگی آپارتمانی نیست این نژاد نیاز دارد تا در یک محیط باز زندگی کند و در روز باید چند ساعت به تحرک و ورزش بپردازد.
تغذیه
تغذیه مناسب در امریکن انگلیش کهوند نقش مهمی در حفظ وزن سالم و جلوگیری از چاقی دارد، زیرا این نژاد انرژی بالا و متابولیسم فعالی دارد. استفاده از غذای با کیفیت و سرشار از پروتئین حیوانی به حفظ عضله و پشتیبانی از فعالیت های بدنی کمک می کند.
مقدار غذا باید بر اساس سن، وزن، سطح فعالیت و شرایط بدنی تنظیم شود و پرخوری به ویژه در دوره های کم تحرکی کنترل گردد. تقسیم جیره روزانه به دو وعده، از انباشته شدن کالری و نفخ احتمالی جلوگیری می کند.
مصرف تنقلات باید محدود و ترجیحا از نوع کم کالری و آموزشی باشد. این نژاد به فعالیت روزانه نیاز دارد، بنابراین ورزش منظم مانند پیاده روی و بازی های بویایی برای پیشگیری از چاقی ضروری است. نظارت ماهانه بر وزن و اصلاح برنامه تغذیه ای در صورت افزایش وزن، بهترین راه برای حفظ سلامتی طولانی مدت این سگ است.
رسیدگی و آراستن
این نژاد پوشش کوتاه و کم ریزش دارد، اما برس زدن هفتگی به حذف موهای مرده، کاهش ریزش و حفظ درخشندگی پوست کمک می کند.
حمام هر ۴ تا ۶ هفته یک بار کافی است، مگر اینکه سگ در فعالیت های بیرونی خیلی کثیف شود. استفاده از شامپوی مخصوص سگ مانع خشکی یا تحریک پوست می شود.
ناخن ها باید هر ۳ تا ۴ هفته کوتاه شوند، زیرا بلندی بیش از حد باعث درد هنگام راه رفتن و مشکلات مفصلی می شود.
مسواک زدن ۲ تا ۳ بار در هفته برای جلوگیری از جرم، بوی بد دهان و بیماری لثه ضروری است. تشویقی های دندانی نیز کمک کننده اند.
به دلیل گوش های بلند، احتمال تجمع رطوبت و عفونت بالاست؛ بنابراین باید هفته ای یک بار با محلول مخصوص گوش سگ تمیز شوند.
بررسی منظم چشم ها برای وجود قرمزی، ترشحات یا علائم التهاب اهمیت دارد و پاک کردن گوشه چشم با دستمال مرطوب مخصوص سگ کافی است.
هفته ای یک بار بدن سگ را برای وجود زخم، توده یا حساسیت پوستی بررسی کنید، به ویژه چون این نژاد زمان زیادی در بیرون از خانه فعال است.
تمیز کردن پنجه ها پس از فعالیت بیرونی، خشک کردن بدن بعد از باران و بررسی طوقه یا قلاده بخشی از مراقبت های ضروری روزانه است.
😐😐😐😐