معرفی ماهی موریش آیدل همراه با جزئیات کامل

4.5/5 - (8 امتیاز)

موریش آیدل ماهی بسیار زیبایی است که به خانواده ی جراح ماهیان نزدیک است. این ماهی شنای بسیار زیبایی دارد و ماهی آرامی است.

رژیم غذایی :	همه چیز خوار
پرورشی :	خیر
مناسب برای پاکسازی :	خیر
مبدا :	تاهیتی، وانواتو
سمی :	خیر
دمای مناسب آب :	22 – 26 درجه سانتیگراد
PH مناسب آب :	8 الی 12
شوری مناسب آب :	1.023 – 1.025

نام علمی :	zanclus canescens
نام انگلیسی :	Moorish Idol
خانواده گونه :	zanclidae
ســـطــح نگهــــداری :	سخت، فقط برای حرفه ای ها
مناسب برای آکواریوم های مرجانی :	خیر
رفتار :	صلح طلب
مناسب برای تازه کارها :	خیر
حداکثر اندازه :	18 سانتی متر

معرفی :

ماهی موریش آیدل که بسیار زیبا و پر طرفدار است، در جزایر هاوایی به نام کیهی کیهی معروف است که معنی این نام زیگزاگی می باشد. این ماهی تنها ماهی در خانواده Zanclidae به حساب می آید و به ماهیان خانواده جراح ماهی بسیار نزدیک است. این ماهی بسیار زیبا است که می توانید آن را در اقیانوس هند، دریای سرخ و تمام دریایهای مناطق استوایی بیابید. این ماهی بسیار آرام می باشد و برای زندگی آن باید آکواریومی با حداقل گنجایش 450 لیتر داشته باشید. این ماهی شنای بسیار زیبایی دارد و به راحتی با گونه های دیگر ماهی و بی مهرگان بزرگ می تواند زندگی کند. ولی نباید در آکواریوم های تپه مرجانی نگهداری شود چون به پلیپ های مرجانی و بی مهرگان آسیب وارد می کند. تغذیه این ماهی بسیار سخت می باشد و بهتر است مقدار زیادی صخره زنده و جلبک در اختیار آن قرار گیرد. به منظور تغذیه لازم است انواع غذاهای گوشتی مثل انواع میگوها و همچنین جلبک های دریایی و اسپیرولینا را چند بار در روز در اختیار آن قرار گیرد. به هر صورت ماهی بسیار آرامی است که نگهداری از آن فقط به افراد حرفه ای پیشنهاد می شود.

ویژگی های رفتاری :

ماهی موریش آیدل در اطراف تپه های مرجانی، دامنه تپه های پوشیده از جلبک و بسترهای مرجانی زیست می کند. این ماهی در زمان بلوغ بیشتر به صورت تکی شنا می کند. اما در دسته های دو یا سه تایی نیز در حال شنا کردن دیده می شود. اکثر اوقات می توان ماهیان نابالغ را در دسته های بزرگ نیز یافت. تغذیه ی این ماهی از سخت پوستان کوچک، جلبک های اسپیرولینا، اسفنج ها و پلیپ های مرجانی است.

ماهی موریش آیدول در حقیقت تا اندازه ۷.۵ سانتی متری در مرحله لاروی مانده و سپس دگردیسی می کند و به مرحله جوانی و شکل ماهی بالغ تبدیل می شود. زمان لاروی طولانی دلیلی برای توزیع گسترده این ماهی در دریاها و وجود رنگ های قوی در بدن ماهی است. این ماهی در صنعت آکواریوم بسیار طرفدار دارد اما به ندرت در آکواریوم های خانگی زنده می ماند.

این ماهی در عمق هایی بین ۳ تا ۱۸۲ متری و در آبهایی با دمای ۲۴ تا ۲۸ درجه سانتر گراد یافت می شود.

شرایط نگهداری :

این ماهی صلح جو و آرام می باشد و فضای زیادی برای شنا کردن در آکواریوم لازم دارد. حداقل سایز آکواریوم آن باید ۴۵۰ باشد. این ماهی با بیشتر ماهی ها و بی مهرگان دارای سازگاری است اما نباید با مرجان های نرم و پلیپ ها نگهداری شود زیرا ممکن است آنها را بخورد. همچنین بی مهرگان کوچک موجود در آکواریوم نیز ممکن است توسط این ماهی به عنوان غذا استفاده شوند.
تغذیه موریش آیدل بسیار سخت است. وجود صخره های زنده فراوان، مقادیر زیادی جلبک و اسفنج های دریایی می تواند شما را در تشویق این ماهی به غذا خوردن یاری کند. این ماهی اغلب در آکواریوم غذا نمی خورد ولی مشاهده شده است که در مواری خاص هر نوع غذایی را نیز قبول می کند. (که این موارد بسیار کمیاب است و حتی ممکن است در مورد یک ماهی این موضوع از یک آکواریوم به آکواریوم دیگر متفاوت باشد). در هر صورت لازم است دامنه وسیعی از انواع غذاها را در اختیار این ماهی قرار گیرد از تکه های گوشت ماهی یا میگوی غنی شده با ویتامین گرفته تا میگوی آرتمیا، غذاهای حاوی اسپیرولینا و انواع جلبک های دریایی. لازم است چندین بار در روز این غذاها را در اختیار این ماهی قرار دهید.
به هر حال یکی از صلح طلب ترین ماهیان آب شور است که نگهداری از آن به دلیل رژیم غذایی مختلف بسیار مشکل می باشد. فقط آکواریوم داران حرفه ای باید برای نگهداری از این ماهی را انجام دهند و بهتر است به دیدن این ماهی در دریا و یا آکواریوم های عمومی بسنده کرد.

تولید مثل و دوره های زندگی :

ماهی موریش آیدل دارای لقاح خارجی میباشد. به این معنی که اسپرم و تخمک در ستون آب رها می شود و عمل لقاح در داخل آب صورت گرفته و تخم تشکیل می شود. پس از خارج شدن لارو از تخم دوره لاروی در این ماهی بسیار طولانی است و تا زمانی که ماهی در حدود7.5 سانتی متر رشد نکند دگردیسی اتفاق نمی افتد.