اجزا مختلف بدن لاکپشت و هر آن چه که باید در مورد آن بدانید

اجزا مختلف بدن لاکپشت ها دارای ویژگی های خاصی می باشد که شناخت آن ها به خصوص برای دامپزشکان ضرورت دارد. در ادامه با این اندام ها آشنا می شویم.

اجزا مختلف بدن لاکپشت :

اسکلت بدن لاکپشت:

اسکلت بدن لاک پشت درون لاک جای گرفته است. ستون مهره ها، دنده ها، کمربند شانه و لگن همگی در داخل لاک واقع شده اند و دست و پا نیز می تواند به هنگام احساس خطر به داخل لاک برده شوند. لاک پشتها جناغ سینه ندارند. احشاء بدن، درون اسکلت و همگی در حفره سلومیک (Coelomic cavity) یا حفره سینه ای شکمی (Pleuroperitoneal) قرار گرفته اند. تنها، بافتی بسیار نازک به نام تیغه افقى (Septum horizontal) یا دیافراگم کاذب ریه ها را از باقی احشاء جدا می کند.

جمجمه :

لاک پشتها جمجمه ای نسبتا گرد دارند. فکها و پوزه به خصوص در گونه های علفخوار کوتاه است. یکی از ویژگی های بارز جمجمه لاک پشتها نداشتن دندان است. حتی لاک پشت های اولیه نیز فاقد دندان بوده اند. در عوض فک بالا و پایین توسط بافت شاخی شده ای پوشیده شده است که به حیوان امکان می دهد تا غذای خود را خرد کرده و ببلعد. پوزه شباهت زیادی به منقار پرندگان دارد.

حفره بینی توسط تیغه ای نازک از جنس غضروف یا استخوان به دو بخش چپ و راست تقسیم می شود. در قسمت بالای جمجمه فضایی نسبتا طویل برای نگهداری مغز وجود دارد. استخوانهای جمجمه ضخیم و محکم هستند و سینوسهای ظریفی در آنها قابل مشاهده است.|

شاخی شده ای پوشیده شده است که به حیوان امکان می دهد تا غذای خود را خرد کرده و ببلعد. پوزه شباهت زیادی به منقار پرندگان دارد. حفره بینی توسط تیغه ای نازک از جنس غضروف یا استخوان به دو بخش چپ و راست تقسیم می شود. در قسمت بالای جمجمه فضایی نسبتا طویل برای نگهداری مغز وجود دارد. استخوانهای جمجمه ضخیم و محکم هستند و سینوسهای ظریفی در آنها قابل مشاهده است.|

لاک :

لاک ویژگی منحصر به فرد لاک پشت ها است. لاک، گستره خارجی پوست و پوشش دفاعی بدن در برابر تهدیدهای خارجی است و البته به واسطه سنگینی و استحکام، حرکت حیوان را به خصوص در خشکی محدود می کند. لاک دارای رگهای فراوان و رشته های عصبی است.

بنابراین درد و فشار را حس می کند. لاک در ابتدای تولد نرم است و طی مدت کوتاهی (حدود ۲ هفته) سخت و محکم می شود. جز در برخی از نژادهای آبی که تا پایان عمر حالت نرم و ارتجاعی خود را حفظ می کند. لاک از دو بخش تشکیل شده است: اول بخش شکمی یا سینه پوش (Plastron و دوم بخش پشتی یا کاسه سنگ (Carapace). هر دوی این قسمتها از صفحاتی به نام اسکیوت یا سپر (Scute) تشکیل می شوند. سپرها توسط زیرپوست (اپیدرم) ساخته شده و بعد شاخی می شوند. تعداد سپرها در تمام عمر ثابت است.

کاسه سنگ ترکیبی چندین تکه سپر، دنده ها و مهره ها است (حدود ۵۰ تکه) و سینه پنجش از دوازده تا چهارده سپر بوجود می آید. تعدادی استخوان یا صفحه این دو بخش را بهم وصل می کنند که آن را پل می نامند. در برخی گونه ها پل حالت فنری دارد. نامگذاری سپرها بر اساس محل و اندامی که در زیر آن قرار دارد انجام میشود.

وقتی از بالا به سپرهای لاک توجه شود، می توان حلقه های مختلفی را به دور هریک از آنها مشاهده کرد که مانند مقطع عرضی درخت به نظر می رسند.

با رشد حیوان لایه های جدیدی به سپرها اضافه می شود ولی برعکس تصور عام از روی این لایه ها و تعداد آنها نمی توان سن حیوان را حدس زد چرا که حلقه های اطراف سپرها می توانند در حیوانات همسن و هم نژاد متفاوت باشند و شکل آنها یک ویژگی کاملا فردی است .

به گوش حیوان باعث تغییرات چندانی در رفتار شنوایی آنها نمی شود.

پوست :

پوست بدن لاک پشتها ضخیم و فلسدار است. پوست در برابر خشکی، سرما، گرما و اشعه ماوراء بنفش مقاوم است و به این صورت زندگی در شرایط سخت آب و هوایی را ممکن می کند. پوست لاک پشتها نسبت به پستانداران ساختمانهای غدهای بسیار کمتری دارد..

لایه خارجی پوست (اپیدرم) فرم شاخی و بسیار محکمی به خود می گیرد. لایه درم، وظیفه تغذیه، نگهداری و رنگ بندی پوست را برعهده دارد.

ان رنگ بندی پوست نقش مهمی در پنهان شدن حیوان از دید دشمنان مهاجم دارد. برای همین اغلب لاک پشتهای خاکی همرنگ محیط زندگی خود هستند. پوست برخی لاک پشت ها رنگ بندی های بسیار زیبایی دارد و مبنای نامگذاری نژاد قرار میگیرد مانند نژاد زرد دست یا گوش قرمز). |

اندامهای حرکتی :

لاک پشتها دو دست و دو پا دارند. در اغلب نژادها در هر کدام از اندام های حرکتی پنج انگشت دیده می شود. ولی برخی گونه ها مانند هورس فیلد دارای چهار انگشت هستند. در نژادهای آبزی دست و پا فرم باله مانند پیدا می کنند و به این صورت به حیوان کمک می کنند تا به خوبی در آب شنا کند. لاک پشتهای خشکینی دستای بسیار قوی دارند و می توانند به خوبی روی شن و سنگ راه بروند. به هر حال دستیا کمک چندانی در رفتارهای شکار و تغذیه محسوب نمی شوند

بیماری لاکپشت ها و هر آن چه که باید در مورد آن بدانید

همه چیز در مورد ماهی ها ; تشریح ساختمان بدن ماهی

کلواک (پارگین) :

کلواک یا پارگین محل اتصال دستگاه گوارش، ادراری و تناسلی است کولاک در خزندگان به سه بخش تقسیم می شود: :

کوپرودیوم (Coprodeum): محل اتصال روده بزرگ به کلواک است. این

بخش دریافت کننده مدفوع خارج شده از روده ها است :

أورودئوم (Urodeum): بخش میانی کلواک و محل اتصال مجراهای ادراری، اویدو کت و کانال دفران است. :

پروکتوديوم (Proctodeum): بخش خارجی و مخرج كلوک است.

پروکتوديوم آنچه را که از بخشهای دیگر دریافت می کند به بیرون از بدن انتقال می دهد.

ویژگی های فیزیولوژیک :

قلب و سیستم گردش خون :

قلب لاک پشت ها نسبت به پستانداران ساختمانی ابتدایی تر دارد. قلب مثلثی شکل است و در کنار کبد، روی خط وسط بدن و نزدیک سینه پوش قرار دارد. قلب از سه حفره (دو دهلیز و یک بطن) تشکیل شده است. بطنها توسط یک لایه نازک ابری شکل تا حدی از هم جدا می شوند. دهلیز راست دارای دیواره عضلانی بسیار شاخصی است که خون بدون اکسیژن را از گردش خون محیطی دریافت می کند. دهلیز چپ خون حاوی اکسیژن را از ریه ها دریافت می کند. خون دریافت شده توسط دهلیزها بعد از مخلوط شدن در داخل بطن به سمت بدن و ریه ها پمپاژ میشود.

مخلوط شدن خون حاوی اکسیژن و خون کم اکسیژن در درون قلب از جهتی دارای اهمیت است. این مکانیسم به لاک پشت های آبی که قادر به جذب اکسیژن محلول در آب از راه پوست هستند کمک می کند تا به هنگام شنا کردن در آب، خون محیطی دارای اکسیژن را وارد جریان گردش خون عمومی بدن خود کنند.

گلبولهای قرمز خون لاک پشت ها به مانند پرندگان، هسته دار و بیضی شکل است. انعقاد خون توسط ترومبوسیت ها انجام می شود و گلبولهای سفید از انواع هتروفیل، ائوزینوفیل، بازوفیل، لمفوسیت، منوسیت و آزوروفیل تشکیل می شود.

دستگاه تنفس :

ریه ها به تعداد یک جفت و درست در زیر لاک و بالای احشاء قرار گرفته اند. ریه های چپ و راست توسط بافتی نازک از هم جدا می شوند. بافت داخلی ریه ها اپیتلیوم مژکداری است که قدرت چندانی در دفع مواد خارجی ندارد. نای به دو نایچه تقسیم شده و هوا را به ریه های راست و چپ می رساند. ریه ها نسبت به هیکل حیوان حجم بزرگی دارند و تقریبا یک اندازه هستند و از داخل توسط تیغه هایی به بخشهای کوچکتر تقسیم می شوند.

لاک پشت مکانیسم تنفس قابل توجهی دارد. از یک سو حيوان فاقد یک دیافراگم واقعی است و از سوی دیگر وجود لاک بر روی دنده ها، حرکت قفسه سینه را برای کمک به تنفس غیر ممکن می کند. پیشتر گفته شد که ریه ها توسط پردهای نازک به نام تیغه افقی یا دیافراگم کاذب از باقی احشاء جدا می شوند.

حرکت دستها، پاها، عضلات سینه و لگن باعث جابجا شدن تیغه افقی می شود و به این صورت فشار منفی لازم برای مکش هوا به درون ریه ها را فراهم می کند. لاک پشتها حتی در صورت شکستگی لاک نیز می توانند به نفس کشیدن ادامه دهند.

به جز دیافراگم کاذب، حرکت احشاء به طور غیر فعال به ورود و خروج هوا از درون ریه ها کمک می کند. به علاوه در هنگام فرو رفتن حیوان در آب، مقداری هوا به طور خودکار و به دلیل فشار هیدوراستاتیک از داخل ریه ها خارج می شود. سلامت ریه ها نقش مهمی در شنا کردن حیوان در آب دارد. |

لاک پشتها به دلیل نداشتن دیافراگم واقعی نمی توانند سرفه کنند. این امر تخلیه جرمها و بافتهای مرده را از درون ریه ها بسیار سخت می کند. برای همین پنومونی در لاک پشتها بسیار کشنده است. به خصوص اینکه ترشحات التهابی و اکسودای ریه در لاک پشتها بسیار غلیظ و چسبنده است. لاک پشت ها هموگلوبین و میوگلوبین بالایی دارند. همین ویژگی به آنها قدرت می دهد تا بتوانند مقدار زیادی اکسیژن در بدن خود ذخیره کنند.

لاک پشت هاقدرت بالایی در تحمل دی اکسید کربن و اسید لاکتیک دارند. بنابراین در شرایطی که تنفس عادی ممکن نباشد (مثل فروبردن سر به درون لاک یا فرورفتن در زیر آب دچار مشکل نمی شوند. در ضمن برخی از لاک پشت های آبی قادر به جذب اکسیژن محلول در آب از راه پوست بدن هستند. یک بررسی نشان داده است که لاک پشتها می توانند در اتمسفر حاوی نیتروژن خالص تا هشت ساعت زنده بمانند.

دستگاه گوارش و تغذیه :

دستگاه گوارش از حفره دهان شروع شده و به کلواک ختم می شود. این سیستم متشکل از مری، معده، روده های بزرگ و کوچک، سکوم، کبد، طحال و پانکراس است.

در داخل حفره دهانی و روی زبان لاک پشتها چند نوع پرز چشایی وجود دارد ولی درباره قدرت آنها اطلاعات دقیقی در دست نیست. اما به خوبی مشخص است که لاک پشت ها بوی داروهایی مثل انروفلوکساسین را در غذای خود تشخیص میدهند و نسبت به آن واکنش نشان میدهند.

دهان به حلق و سپس مری متصل می شود که در مسیر حرکت به سمت معده قدری به سمت چپ گردن انحراف پیدا می کند و در برخی از گونه ها قادر به خرد کردن مواد غذایی است. مری در برخی لاک پشت ها دارای پرزهای خاصی است که از یک سو مانع ورود مقدار زیاد آب دریا به درون معده شده و از سوی دیگر در موقع دفع آب بلعیده شده، مانع از خروج طعمه می شود. لاک پشتها می توانند غذا را برای مدتی در مری خود نگه دارند.

معده فرم ساده ای دارد. فندوس یا دهانه معده اندکی به سمت راست و پیلور مختصری به سمت چپ بدن متمایلند. دهانه معده دارای چین های خاصی است که نقش اسفنگتر را بازی می کند.

روده کوچک گرچه در قسمتهای مختلف خود دارای ساختارهای متفاوتی است، ولی نمی توان آن را به مانند پستانداران به سه بخش کاملا متفاوت تقسیم کرد. روده باریک در انتها به نوعی سکوم ساده متصل می شود.

این سکوم یک بخش تمایز یافته از دستگاه گوارش نیست بلکه در واقع نوعی اتساع قسمت پیشین روده بزرگ است. سكوم بخش عمده ای از فلور میکروبی دستگاه گوارش را در خود جای می دهد. روده بزرگ به سه بخش بالارو، عرضی و پایین رو قابل تقسیم است که در نهایت به قسمت کوپرودئوم كلواک ختم می شود.

کبد اندامی درشت است که در میانه حفره سلومیک قرار دارد و به طور عرضی بخش عمده فضای پشت قلب را اشغال می کند. کیسه صفرا به قسمت راست کبد وصل می شود .

کبد از نظر رنگ و ساختار و عملکرد مشابه سایر مهره داران است گرچه عملکرد این اندام در لاکپشت ها تحت تاثیر دوره های مختلف زندگی مثل زمستان خوابی یا تخمگذاری به شدت تغییر می کند کبد در هنگام زمستانخرابی مملو از چربی و کاملا رنگ پریده است و در هنگام تخمگذاری به دلیل داشتن ذخیره فراوانی از پروتئین کاملا نرم می شود. به علاوه نمکهای صفراوی که توسط کبد لاک پشت ها تولید می شوند از نظر ساختمان و ترکیب شیمیایی در میان همه مهره داران کاملا یگانه اند.|

پانکراس به صورت یک غده باریک و نواری شکل به بخش پیشین روده کوچک وصل می شود. پانکراس ترشح کننده انواع آنزیم ها مانند آمیلاز، الاستاز ، ریبونوکلئاز و هرمونهای انسولین و گلوکاگن است. لاک پشت ها به دلیل وجود آنزیمهای مختلف و نیز تخمیر میکروبی در روده باریک و فراخ، قدرت خوبی در هضم سلولز و همی سلولز دارند و به همین خاطر می توانند از مواد غذایی کم ارزش برای تغذیه خود استفاده کنند.

فرآیند هضم و جذب در دستگاه گوارش لاک پشت ها به شدت به دمای محیط زندگی مربوط است. به این معنی که در دمای ۱۰ تا ۱۵ درجه عمل گوارش بسیار کند و در دمای کمتر از ۷ درجه تقریبا متوقف می شود. ضمن اینکه رژیم غذایی و اندازه اجزای آن در سرعت کار دستگاه گوارش موثرند و به ترتیب سرعت عبارتند از : همه چیز خوارها، گوشتخوارها و گیاهخوارها.

حرکات پریستالتیک دستگاه گوارش به طور دوره ای و با نظم خاصی انجام می شود حرکات معده با فاصله ۲۱ تا ۳۱ ثانیه یکبار از دهانه آن شروع شده و به پیلور ختم می شود. حرکات روده باریک هر ۴۵ ثانیه یکبار اتفاق می افتد. قلونها دو تیپ حرکت دارند: یکی حرکات پیش برنده پریستالتیک که با سرعت ۰

/ ۱۵ تا ۰ / ۵ میلی متر بر ثانیه به سمت کوپرودئوم انجام می شود و دوم حرکات آنتی پریستالتیک که به فاصله های ۱۸ تا ۲۵ ثانیه یکبار از سمت کوپرودیوم به طرف قلونها صورت می گیرد. این حرکات معکوس باعث می شود تا ادرار به داخل قلونها کشیده شود و حیوان بتواند آب و املاح آن را باز جذب کند.

کلیه ها و سیستم دفعی :

لاک پشت ها دارای یک جفت کلیه هستند که در بخش پسین و پشتی حفره سلومیک، مجاور ریه ها و نزدیک سطح لاک قرار دارند. واحد سلولی کلیه ها نوعی نفرون ساده و فاقد لوله هنله و لگنچه است. در زمان کالبدگشایی یا جراحی لاک پشت نر ممکن است کلیه ها با بیضه ها اشتباه گرفته شوند.

دستگاه ادراری لاک پشت ها از ویژگیهای خاصی برخوردار است. در پستانداران، کلیه ها از راه حالب به مثانه وصل می شوند و ادرار بعد از ذخیره شدن در مثانه از راه مجرای ادرار به خارج از بدن دفع می شود. اما در لاک پشتها کلیه ها و مثانه به طور مجزا از هم قرار دارند و به طور غیر مستقیم و از راه کلواک بهم متصل می شوند.

در برخی از لاک پشت های آبی دو مثانه کوچک فرعی نیز به او رودئوم متصل می شوند. اور ودیوم می تواند مسیر حرکت ادرار را مشخص کند. به این صورت ادرار وارد شده به آن ممکن است در سه جهت حرکت کند: : از راه پروکتوديوم به خارج بدن دفع شود : به سمت مثانه حرکت کرده و در آن ذخیره شود و توسط حرکات آنتی پریستالتیک قلون به داخل روده بزرگ کشیده و با

مدفوع مخلوط شود مثانه دیوار های ضخیم، مژکدار و پر عروق دارد که به خوبی قادر به بازجذب آب و دفع کریستال های اورات است. با توجه به اینکه در بافت سلولی کلیه ها لوله هنله وجود ندارد، ادرار ترشح شده توسط کلیه ها نسبت به خون هیپوتونیک یا ایزوتونیک است و اگر املاح و مایعات موجود در آن باز جذب نشوند، مقدار زیادی از ذخیره آب و املاح بدن از دست خواهد رفت. مثانه و قلونها نقش باز جذب املاح بدن را برعهده می گیرند. رقیق بودن ادرار ترشح شده از کلیه ها احتمال بوجود آمدن سنگهای کلیوی را به حداقل می رساند.

لاک پشتان دارای یک سیستم پرتال کلیوی هستند.

دستگاه تولید مثل :

لاک پشت های نر و ماده بسته به سرعت رشد، تغذیه، محیط زندگی و نژاد در سن ۵ تا ۱۵ سالگی به بلوغ جنسی می رسند. اصولا ماده ها قدری دیرتر از نرها بالغ می شوند. همه لاک پشتها تخمگذارند و جز یکی دو نژاد خاص، مادر هیچ مراقبتی از تخمهای خود به عمل نمی آورد.

لاک پشت های نر دارای دو بیضه هستند که درون لاک و حفره سلومیک در کنار کلیه ها جای گرفته اند. بیضه ها در فصل تولید مثل بزرگتر می شوند. اسپرم از راه مجرای دفران به قسمت اور ودیوم در کلواک منتقل می شود. لاک پشت های نر نوعی آلت تناسلی ساده دارند که آن را چول می نامند.

چول مانند بیلچه است که در وسط آن شیاری برای عبور اسپرم وجود دارد. رنگ این عضو تیره تر از باقی بدن است. آلت تناسلی هیچ نقشی در ادرار کردن ندارد.

حیوان ماده دارای یک جفت تخمدان و اویدو کت است. اویدو کت به أورودئوم متصل می شود. تخمکها بعد از جدا شدن از تخمدان و عبور از اویدوکت توسط آلبومین و په سته خارجی تخم احاطه می شوند و زرده فراوانی دارند. یکی از حیرت انگیز ترین ویژگی های تولید مثلی خزندگان، قدرت زنده ماندن اسپرم در دستگاه تناسلی حیوان ماده است. برخی از لاک پشتها می توانند اسپرم حیوان نر را تا یکسال زنده و بارور نگه دارند.

این زمان در برخی از سمندرها به دو سال می رسد. تشخیص جنسیت یکی از اولین پرسشهایی که دارندگان لاک پشت از دامپزشک می پرسند جنسیت حیوانی است که نگهداری می کنند. تشخیص جنس نر و ماده در لاک پشتها به دلیل واضح نبودن دستگاه تناسلی خارجی قدری مشکل است. بنابراین باید به مشخصات ظاهری حیوان توجه کرد. برای تشخیص جنسیت می توان به موارد زیر توجه کرد: | : كلواک: ممکن است بتوان آلت تناسلی را در حیوان نر مشاهده کرد. این

وضع به ویژه در زمان جابجا شدن حیوان بیشتر امکان دارد. : شکل دم: دم نرها بلندتر، ضخیم تر و نوک تیزتر است. علاوه بر این

فاصله بین لبه عقبی سینه پوش تا كلواک در ماده ها کمتر از نرها است. : فرم سینه پوش: در اغلب نرها سینه پوش در قسمت وسط دارای

فرورفتگی مختصری است. این گودی به حیوان نر کمک می کند تا موقع جفتگیری به راحتی سوار حیوان ماده شود. در مقابل سپرهای عقبی برخی لاک پشت های ماده کمی قادر به حرکت هستند درست مثل اینکه توسط لولای ساده ای بهم وصل شده باشند. این ویژگی در تخم گذاری به آنها

کمک می کند. | ، فرم و اندازه لاک: اصولا نرهای بالغ کوچکتر از ماده های هم نژاد

هستند. چرا که حیوان ماده باید فضای کافی برای نگهداری تخمها در لاک خود داشته باشد. گاهی می توان خراشیدگی های کوچکی را روی لاک حیوان ماده مشاهده کرد که در زمان جفتگیری و به دنبال سوار شدن

لاک پشت نر بوجود می آیند.

رادیوگرافی :

وسیله دقیقی برای مشخص کردن جنسیت نیست جز در مواقعی که حیوان ماده در حال تخمگذاری باشد و بتوان تخم ها را در محوطه سلومیک مشاهده کرد.تخمگذاری و رشد نوزاد | لاک پشت ها در محیط خشکی تخمگذاری می کنند. به همین دلیل برای تولید مثل به مانند ماهیها و دوزیستان به وجود محیط آبی وابسته نیستند. مادر تخمگذاری را در نواحی شنی لب دریا یا خشکی انجام می دهد و بعد روی آنها را می پوشاند.

این تنها مراقبت مادرانه ای است که انجام می شود. تخمها را می توان در یک هچری با دمای ۲۹ درجه و رطوبت ۸۰٪ نگهداری کرد. پوسته تخم لاک پشت ها دارای دو لایه است. لایه خارجی از جنس مواد معدنی و لایه داخلی از بافت فیبروزه تشکیل می شود.

جنین با گرایش به سمت پشتی تخم شروع به رشد می کند و زرده را به سمت بخش شکمی هل میدهد. کیسه زرده ابتدایی ترین ساختاری است که درون تخم شکل می گیرد و حاوی عروق فراوانی است که به کمک آنها نیازهای غذایی و تنفس اولیه جنین را تامین می کند.

سپس غشاءهای جنینی تشکیل می شوند. درونی ترین لایه امنیون است که جنین را در درون مایعات خود احاطه می کند. لایه دوم آلانتوئیس است که ترکیبات زاید نیتروژن دار را به خود جذب کرده و با رشد جنین به تدریج در لایه سوم یعنی کوریون حل می شود. کوریون وظیفه نقل و انتقال گازهای تنفسی با محیط اطراف را برعهده دارد. تخم خزندگان (به جز کروکودیلها) فاقد کیسه هوا است.

بعد از اینکه جنین به رشد کافی دست پیدا کرد با کمک ساختاری که آن را کارانكول می نامند جایی را برای تنفس هوازی در داخل تخم باز می کند و بعد از اینکه زرده را کاملا به بدن خود جذب کرد با کمک کارانكول پوسته تخم را می شکند و از آن خارج می شود. لاک پشتها دگردیسی ندارد و نوزاد هنگام خروج از تخم به حیوان بالغ شباهت دارد. مدت رشد جنین در داخل تخم بسته به گونه لاک پشت، حرارت، رطوبت و اکسیژن محیط بین ۵۰ تا ۷۵ روز است. لاک پشتها تخمهای خود را پشت و رو نمی کنند و اساسا تکان خوردن تخم در خزندگان یکی از علتهای مهم ناباروری محسوب می شود.

مغز و اندام های حسی :

مغز لاک پشت ها به مانند باقی خزندگان ساختاری ساده دارد و فاقد چین خوردگی است. مغز به صورت طولی در داخل جمجمه قرار می گیرد و به سه بخش اصلی یعنی مغز پیشین، میانی و پسین تقسیم می شود. بینایی چشم ها به طور مستقل از هم در کاسه استخوانی قرار دارند و هر کدام توسط یک جفت پلک محافظت می شوند. سطح داخلی پلکها توسط مخاط ملتحمه پوشیده شده است. کره چشمها قادرند در همه جهات حرکت کنند.

در اطراف هر چشم یک جفت غده اشکی قرار دارد. در ساختمان چشم لاک پشت مجرای اشکی وجود ندارد و برای همین اشک ترشح شده با تبخیر می شود یا توسط بافت ملتحمه جذب می شود. در غیر این صورت به شکل قطرهای کوچک از گوشه چشم جاری می شود.

بافت شبكيه فاقد رگ و تعداد سلولهای مخروطی آن بیشتر از سلولهای استوانه ای است. بنابراین لاک پشت ها قادر به تشخیص و جداسازی رنگها هستند.

به طور کلی لاک پشت ها علاقه بیشتری نسبت به رنگهای قرمز، زرد و نارنجی از خود نشان میدهند و برای همین بسیاری از تولید کنندگان تجاری غذای لاک پشت از این رنگها برای محصولات خود بهره می برند. لاک پشت های گیاهخوار به خوبی رنگ سبز را تشخیص می دهند.

چشمهای اغلب لاک پشتها به خصوص انواع خاکزی دید خوبی در شب دارد. لاک پشتها دارای پلک سوم شفافی هستند که به هنگام شنا روی چشم را می پوشاند و برای دید مناسب در داخل آب به حیوان کمک می کند.

قرار گرفتن چشمها در دو سمت جمجمه میدان دید بزرگی را برای لاک پشتها بوجود می آورد که البته بخش مهمی از پشت سر حیوان به دلیل قرار گرفتن لاک در نقطه کور واقع می شود.

بویایی: لاک پشتها قدرت بویایی بالایی دارند. آنها می توانند وجود مواد قندی و کهنگی و تازگی غذاهای مختلف را فقط با کمک بوییدن تشخیص بدهند. سیستم ومرونازال (بینی ای تیغه ای) در لاک پشت ها بسیار قوی و فعال است و بر خلاف مارها و سوسمارها درون تیغه استخوانی کاملا جدا قرار ندارد بلکه به صورت منتشر در قسمت جلویی و پشتی لوب بویایی جای گرفته است.

این عضو نقش مهمی در تشخیص فرمونها و رفتارهای جنسی بازی می کند. سیستم ومرونازال را می توان نوعی اندام حسی- شیمیایی دانست که عطر و بوهای مختلف را حس می کند، وظیفه شناخت فرمونها را بر عهده دارد و نقش مهمی در شکل گیری رفتارهای اجتماعی، جنسی و شکار بازی می کند. ارتباط این سیستم با دهان باعث می شود محرکهایی که از راه دهان وارد بدن می شوند بتوانند مورد بررسی قرار بگیرند.

مجرای سیستم ومرونازال دارای مژکهای بسیار ظریفی است. لابلای این مژکها گیرنده های مختلفی وجود دارند که وظیفه دریافت اطلاعات و شناخت محرکهای مختلف را برعهده دارند.

شنوایی :

لاک پشت ها گوش خارجی ندارند. قسمت قابل مشاهده گوش آنها توسط لایه ای غیر شاخص از پوست ساخته می شود که نوعی پرده صماخ محسوب می شود. این پرده در دو سمت سر، درست پشت چشمها و هم تراز با گوشه دهان واقع شده است. پوست این بخش بسیار ظریف و آسیب پذیر است و لازم است به هنگام مقید کردن حیوان یا بازرسی سر مراقب بود تا به آن آسیبی وارد نشود.

در پشت این پرده مجرای استاش قرار دارد که به حلق متصل است. اجزای درونی گوش در یک استخوان اسفنجی قرار دارند. ارتعاشهای دریافت شده توسط پرده گوش توسط یک لایه خاص و دو تکه شبه استخوان به نام کولوملا و کولوملای خارجی (

Columella & Extraculumella ) به محفظه پ یش لنفاوی (Prelymphaticcistern) منتقل می شود که اطلاعات دریافت شده را به مغز می رساند.

لاک پشت ها قادر به شنیدن صداهای با تن پایین هستند. منبع این صداها بیشتر زمین و ارتعاشات آن است تا هوا. دامنه شنوایی لاک پشت ها بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ هرتز است. اصولا لاک پشت ها فقط در هنگام جفتگیری صداهای قابل شنیدن از خود خارج می کنند. به نظر می رسد گوشها بیش از آنچه که عضو شنوایی باشند، اندام جن تعادل بدن هستند برای همین صدمه های وارد شده