همه چیز در مورد ماهی بی ترلینگ

ماهی بی ترلینگ  Rhodeus Sericeus اگرچه چندان جزء ماهی های آکواریومی به حساب نمی آید ولی به دلیل موجود بودن آن در مرداب انزلی و ویژگی خاص و زیبای تولیدمثلی آن، میتواند ماهی جالب و سرگرم کننده ای برای برخی از آکواریوم دارهای ایرانی باشد. در ادامه به بررسی ویژگی های ماهی بی ترلینگ  Rhodeus Sericeus می پردازیم.

ماهی بی ترلینگ Rhodeus Sericeus

ماهی بی ترلینگ  Rhodeus Sericeus عمدتا جزء ماهیهای آکواریومی آب شیرین گرم نیست. گرمای لازم برای نگهداری آن 15 تا 21 سانتیگراد است. ماهی بی ترلینگ Rhodeus Sericeus ممکن است تا 7.5 سانتیمتر برسند و نرها معمولا کمی بزرگتر می شوند. در فصول معمولی رنگ آنها نقره ای است ولی در فصل تخمریزی رنگ آنها طلایی با درخشندگی قرمز می شود. در این فصل رنگ بندی نر بسیار جالب است.

شکم و باله مخرجی آن قرمز درخشان می شود و گاهی روی بدن آن در یک نوار نامشخص و غیر ثابت با رنگ آبی درخشان دیده می شود. در قسمت شکمی ماهی ماده رنگ صورتی کمرنگی ایجاد می شود که در قسمت زیرین شکم آن قرار دارد.

ویژگیها و شکل ظاهری نر و ماده، خارج از فصل تخمریزی

تخمریزی آن در طبیعت بسیار جالب و تحسین برانگیز است. در فصل تخمریزی در مخرج تناسلی ماهی ماده، لوله ای به نام لوله تخمریزی به وجود می آید که طول آن گاهی ممکن است زیاد و 5 تا 7 سانتیمتر باشد. زمان تخمریزی، معمولا اواخر بهار تا اوائل تابستان است. همزمان با تخمریزی آنها، صدف آب شیرین آنودونت هم به حد رسیدگی میرسد.

در این موقع ماهیهای یک صدف آب شیرین را پیدا کرده و ابتدا ماده آن را بررسی می کند و سپس لوله زرد متمایل به قرمز تخمریزی (ovipositor) خود را وارد حفره مانتوی آن کرده و تخمهای خود را تخلیه می کند.

پس از آن ماهی نر هم اسپرم خود را جلو صدف بصورت ابر مانند ریخته و صدف با کشیدن آن به داخل حفره مانتو، تخمکها را بارور می سازد. جالب این که گاهی ممکن است ماهی ماده هر بخش از تخمهای خود را در حفره ی مانتوی یک صدف وارد سازد و عملا مسئولیت کار را به چند صدف واگذار کند.

تخمها هیچگونه مزاحمتی برای صدف ندارند و پس از تخمگشایی مدتی را در حفره مانتو صدف میگذرانند و سپس آن را ترک می کنند. تا چندی پیش معلوم نبود که چرا چنین کاری صورت می گیرد و کمک به بارور کرددن تخمها و پروراندن آنها و نیز نوزادهای حاصله، چه نفعی برای صدف آنودونت دارد. چندی پیش یکی از دانشمندان موفق به کشف علت گردید.

جالب این که همزمان صدف، نیز تخمهای بارور شده خود را می پروراند و وقتی که نوزادهای ماهی بی ترلینگ از حفره مانتوی آن خارج می شوند، هرکدام یکی دو عدد از صدفچه ها، با بچه صدفهای ایجاد شده را که به بدن آنها به ویژه روی پیشانی آنها چسبیده اند با خود به بیرون می برد و در جاهای مختلف پخش می نماید.

در شرایط آزمایشگاهی و آکواریومی، برای تکثیر آنها از آکواریومهای کوچک 20 تا 40 لیتری استفاده می شود. آکواریوم با آب تمیز کمی مانده آبگیری می شود. حرارت آب آن بایستی 20 تا 21 درجه سانتیگراد باشد.

در کف آن بایستی 5 تا 10 سانتیمتر شن و ماسه تمیز ریخته شود. داخل ماسه ها بایستی 4 تا 5 صدف آنودونت گذاشته شود. صدفها تا نیمه در موارد بستر فرو میروند، سپس بایستی مقداری هم گیاه در آن کاشته شود.

ماهی ماده در حال بررسی صدف ماسل آب شیرین

برای آماده سازی مولدین بایستی به آنها غذاهای زنده مناسب و یا غذاهای خمیری تجاری مخلوط با کرم توبیفکس و یا کرم خاکی داده شود تا وقتی که شکم ماهی ماده در اثر رشد تخمدانها متورم و ماهی نر رنگ مخصوص دوره تخم ریزی را به خود بگیرد. به زودی لوله تخمریزی ماده ایجاد می شود.

هنگام آماده شدن برای تخمریزی، به همانگونه که برای شرایط طبیعی شرح داده شد، ماهی صدف تخمها را با استفاده از اسپرم ماهی نر بارور می کند و کار رشدونمو جنین، تخم گشایی و طی دوره اولیه رشدونمو نوزادی در حفره مانتوی صدف انجام می گیرد.

پس از تخمریزی، بهتر است ماهیها از آکواریوم خارج گردند. نوزادها ممکن است چندهفته در داخل حفره شکمی صدف بمانند. این زمان برای گرمای 20 تا 21 درجه سانتیگراد، 35 روز است. پس از خروج بچه ها از حفره شکمی صدف بایستی به آنها انفوزوئر یا زرده تخم مرغ و سپس نوزاد آرتمیا داده شود.

ماهی بی ترلینگ ماده در حال تخمریزی در داخل صدف